Από τις Επισημάνσεις του περιοδικού Αντί, μερικές σταγόνες όχι μόνο μουσικής ιστορίας (βλ. τεύχος 60, 11 Δεκεμβρίου 1976, σελ. 44):
“Πρωτότυποι συνδυασμοί (μουσικής) ψυχαγωγίας φέτος στην Πλάκα – … για παράδειγμα:
Ο Κρητικός τραγουδιστής και λυράρης Νίκος Ξυλούρης τραγουδάει μαζί με μια γνήσια σύγχρονη λαϊκή τραγουδίστρια – την Αλεξάνδρα. Και μαζί με τις αδελφές Δημητριάδη – βασικές ερμηνεύτριες του Μίκη Θεοδωράκη, μετά τη μοναδική Μαρία Φαραντούρη.
Η Μαρίζα Κωχ που προσπαθεί να “παντρέψει” το δημοτικό τραγούδι με τη σύγχρονη μουσική είναι μαζί με τον ιδιόρρυθμο συνθέτη-τραγουδιστή της εποχής Δ. Πουλικάκο, τον Μητσιά και την Τσανακλίδου – που εκφράζουν κάτι τελείως διαφορετικό.
Ο Αντώνης Καλογιάννης μοναδικός σχεδόν ερμηνευτής των τραγουδιών του Μίκη έξω, στην εφταετία, συνυπάρχει με τη μοναδική Δανάη, που ακούγοντάς την λες όχι, αυτό δεν είναι βέβαια ρετρό!
Αλλά η μεγάλη έκπληξη είναι οι ρεμπέτες: κάθε Δευτέρα στο “Θεμέλιο”, ο Μπαγιαντέρας, ο Περπινιάδης, η Εσκενάζυ, ο Ρούκουνας, ο Κυριαζής, η Γεωργακοπούλου, ο Γενίτσαρης, ο Καλφόπουλος, ο Κερομύτης, ο Μοσχονάς και άλλοι τραγουδάνε γνήσια λαϊκά τραγούδια, με τον δικό του “κλασικό” τρόπο ο καθένας. Είναι κάτι το τελείως ξεχωριστό κι αξίζει – όσες επιφυλάξεις κι αν έχει κανείς για τέτοιου είδους “επιστροφές””.
Κώστας Π. Παντελόγλου
