Στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” καταχωρώ σήμερα ένα μικρό, σχετικό με τον τίτλο, δημοσίευμα του περιοδικού “Διαβάζω” (Τεύχος 5-6, Νοέμβριος 1976 Φεβρουάριος 1977) – και τούτο για δυο λόγους: και διότι περιέχει πληροφορία χρήσιμη, και διότι περιλαμβάνει τοποθέτηση, που με βρίσκει σύμφωνο και στους καιρούς μας, παρά το πέρασμα τόσων χρόνων, τόσων δεκαετιών, από τότε.
Η επισταμένη σπουδή των σχετικών και στους καιρούς μας, και στον μέλλοντα θαρρώ χρόνο, μπορούν να δώσουν και να δίνουν διέξοδο και λύσεις σε πλευρές τόσο της οικονομικής όσο και της πνευματικής-καλλιτεχνικής ζωής, αλλά και εκείνης της εκπαίδευσης.
Ας δούμε όμως τι είχε γραφτεί τότε στο “Διαβάζω” (Σελ. 8-9):
“Παλαιότερα ο Εθνικός Οργανισμός Ελληνικής Χειροτεχνίας είχε εκδώσει μια σειρά πολύτιμων βιβλίων γύρω από την λαϊκή μας τέχνη. Βιβλία που μιλούσαν για την τέχνη των υφαντών, της κεραμικής, του μπατίκ, των βιτρώ, του ψηφιδωτού, της ασημουργίας, της μεταλλοτεχνίας κλπ.
Κάποτε ήρθε το κύμα της επιστροφής στις πατρογονικές ρίζες μας και τα βιβλία αυτά έγιναν ανάρπαστα. Σήμερα, τα περισσότερα έχουν εξαντληθεί, ενώ για τα τέσσερα που υπάρχουν πρέπει να κάνεις αίτηση για να σου … απονεμηθεί ένα!
Πιστεύουμε, όμως, ότι η έκδοση αυτών των βιβλίων δικαιώνεται μόνον όταν αυτά βρίσκονται στα χέρια των ανθρώπων, που πρέπει να τα έχουν. Είτε γιατί τους είναι αναγκαία στην δουλειά τους (βιοτέχνες κλπ.), είτε γιατί νοιώθουνε την ανάγκη να γνωρίσουν καλύτερα την λαϊκή μας τέχνη (καλλιτέχνες κλπ.). Κι ακόμη υπάρχουν τα σχολεία μας, οι παιδαγωγικές ακαδημίες, τα πολιτιστικά κέντρα, σύλλογοι και σωματεία πνευματικά, που οι άνθρωποί τους πρέπει να μάθουν, επιτέλους, σωστά τις “ρίζες” μας.
Νομίζουμε, λοιπόν, ότι θα ήταν χρήσιμο κι ωφέλιμο, και επανέκδοση των εξαντλημένων βιβλίων του Οργανισμού [Ελληνικής Χειροτεχνίας] να γίνει, και διανομή στα βιβλιοπωλεία. Είναι, ίσως, ο καλύτερος τρόπος συμβολής στην προσπάθεια για να δοθεί στην λαϊκή μας τέχνη η συνέχεια που της αξίζει”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
