Η αποκάλυψη ότι ο Δήμος ΝΦ-ΝΧ … πρωτοπορεί στα κρούσματα κορονοϊού στην Αττική καθώς μπαίνουμε στον τρίτο κύκλο της πανδημίας, έφτασε στην πόλη μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας και του λοιμωξιολόγου Σωτήρη Τσιόδρα. Πάλι καλά· γιατί αν βασιζόμασταν στον Γιάννη Βούρο και τους τοπικούς αρμόδιους για την πολιτική προστασία, ακόμη θα περιμέναμε να μάθουμε τα νέα.
Οι άνθρωποι που κρατούν στα χέρια τους την τοπική εξουσία και λαμβάνουν τις πολιτικές αποφάσεις στον δήμο (στο πλαίσιο του άρθρου 102 του Συντάγματος, για να μην ξεχνιόμαστε) δεν είναι σοβαροί. Οι Βούροι και Σία της δημοτικής αρχής δεν έχουν το ηθικό ανάστημα που απαιτείται για να αναλάβουν τις ευθύνες που πάνε πακέτο με τα προνόμια που τους προσφέρει η θέση τους (μισθούς, οφίτσια, διαχείριση των σημαντικών οικονομικών μεγεθών του δημοτικού προϋπολογισμού). Και δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη ευφυΐα να εκθέσουν με ειλικρίνεια τα πραγματικά δεδομένα μιας εξελισσόμενης μη προβλέψιμης κατάστασης, που έχει γυρίσει όλο τον πλανήτη ανάποδα. Αλλά αν έχεις μάθει στο παιχνίδι του χειροκροτήματος, είναι δύσκολο και να διανοηθείς ακόμη ότι πίσω από την εκάστοτε εικόνα σου υπάρχει και μια αλήθεια πέρα απ’ την ίδια την εικόνα.
Λέμε ότι η δημοτική αρχή, ειδικότερα ο αμειβόμενος πυρήνας της, βλέπει μέχρι τη μύτη της: Με πρότυπο τον βουλευτή Καλοχαιρέτα και καφενειακή μενταλιτέ τύπου “άμα γινόμουν πρωθυπουργός για μια μέρα”, ο Βούρος καταφέρνει μονάχα τα φληναφήματα των κακογραμμένων δελτίων τύπου, τις εποχές που ο παχυλός μισθός τρέχει χωρίς ιδιαίτερες κρίσεις, ενώ όταν τα πράγματα πάνε στραβά, το ρίχνει σε “διαρροές” όπου-φυσάει-ο-άνεμος δικαιολογιών. Ουαί υμίν, Φαρισαίοι υποκριταί!
Επί του πρακτέου ουδέν, πλην του μόνου που τους ενδιαφέρει – της απομύζησης του μισθού και της μονότονης επανάληψης ότι η Νέα Φιλαδέλφεια ανήκει στην ΑΕΚ και στα κεμπάπ της (αν κι αυτό το τελευταίο έχει κοπεί τελευταία, μαζί με το κλείσιμο των καταστημάτων εστίασης – για να δούμε τι θα επιβιώσει απ’ όλα αυτά μετά τον κορονοϊό…).
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι την απουσία σοβαρότητας, υπευθυνότητας και ευφυΐας των αιρετών, την οποία κατά μία έννοια προκαταλάμβανε το πλαίσιο της εκλογής τους, την ξέραμε απ’ την αρχή. Μάλιστα εδώ στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” γράφαμε ήδη το καλοκαίρι του 2018, αρκετά πριν τις εκλογές που ανέδειξαν τη διοίκηση Βούρου-Κωνσταντινίδη:
“Ο τσαμπουκάς των κυβερνώντων στην εποχή των μνημονίων στρέφεται ευθέως εναντίον των υπαρχόντων θεσμών αυτοδιοίκησης. Οι θεσμοί αυτοί είναι προβληματικοί, το καλλικρατικό πλαίσιο λειτουργίας τους περιοριστικό και ανελεύθερο κι οι περισσότεροι αιρετοί είναι ανίκανοι να κατανοήσουν την πολιτική δυναμική της τοπικής οργάνωσης της κοινωνικής ζωής, για λόγους που δε σχετίζονται μόνο με τα ατομικά τους ελλείμματα· όμως η κεντρική εξουσία μάς λέει ξεκάθαρα ότι ακόμη κι αυτή η στρεβλή κι ασθμαίνουσα αυτοδιοίκηση πρέπει να εξαφανιστεί, μαζί με την ιδέα της αυτοδιοίκησης. Στη θέση της μάς καλεί να αποδεχτούμε έναν επικίνδυνο κορπορατισμό, γιατί, όπως επιμένουν πολλοί, «πρέπει να ενωθεί η πόλη».
Στην ουρά της απαξίωσης των δημοτικών αρχών από το κράτος και τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά συμφέροντα, προσκολλώνται και τα μικρότερα συμφέροντα που βάζουν το άμεσο κέρδος τους πάνω από τη μεσομακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των πόλεων υπό το βάρος των δραστηριοτήτων τους. Στην περίπτωση της Νέας Φιλαδέλφειας δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις πιέσεις που ασκούν αυτά τα συμφέροντα στην καρδιά της πόλης, στον προστατευόμενο προσφυγικό συνοικισμό.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα για γερά στομάχια (που απ’ ό,τι φαίνεται η πόλη μας δε διαθέτει αρκετά), από εδώ και πέρα πρόθυμοι να διεκδικήσουν τη θέση του δημάρχου δε θα είναι οι φιλόδοξοι γενικώς, αλλά μόνο οι φιλόδοξοι που θα λένε ναι σε όλα. Το επίπεδο της πολιτικής εκπροσώπησης θα πέσει, ενώ ο ήδη λειψός πολιτικός διάλογος θα εκπέσει σε υμνητικές μωρολογίες (ήδη έχουμε τέτοια δείγματα) των οποίων ο αντίλογος θα αυτοκαταστέλλεται υπό το φόβο της κλοτσοπατινάδας. Στο μέλλον που μας επιφυλάσσεται, δε θα χρειαστεί να ξανακλείσουν ποτέ τα μικρόφωνα σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου· ποιος θα μιλά, έστω κι έτσι; Τα πραγματικά δημοτικά ζητήματα που απασχολούν τους κατοίκους της πόλης δε θα βρίσκουν λύσεις στα αρμόδια τοπικά όργανα, διότι αυτά τα όργανα δε θα είναι επί της ουσίας αρμόδια για να επιλύσουν τα δημοτικά ζητήματα, αλλά θα κάνουν άλλες δουλίτσες”.
Αυτά πριν καν μας προκύψει η συμμαχία των τεσσάρων, συγγνώμη, των τριών που έγιναν δύο. Όλα αυτά θα μπορούσε να είναι απλώς αηδιαστικά ή απλώς γελοία. Όμως εδώ έχουμε αλλάξει επίπεδο: Μιλάμε πια για ανθρώπινες ζωές, με τις οποίες δεν διστάζουν να παίζουν οι έμμισθοι κύριοι Βούρος και Κουτσάκης (να θυμίσουμε ότι ο κάποτε αντιδήμαρχος της Έφης Γαϊτανά αυτοκατάργησε το ψηφοδέλτιό του για να ενταχθεί σε εκείνο του Βούρου), αλλά και ο άμισθος πλέον Τάσος Κωνσταντινίδης που έχει απ’ τη μεριά του δήμου την ευθύνη των σχολείων όπου εμφανίζονται κρούσματα κορονοϊού.
Ας ελπίσουμε, τουλάχιστον, ότι αφού δεν έχουν τα απαιτούμενα προσόντα για να αναλάβουν τις ευθύνες τους, θα τους αποδοθούν εν ευθέτω χρόνω, ανάλογα και με τ’ αποτελέσματα των πράξεων και των παραλείψεών τους.
ΥΓ. Μπορεί κάποιος εκ των εκπροσώπων του Δήμου ή του τοπικού τύπου (κάτσε κάτω, Παπανικολάου παιδί μου) να μας πει γιατί δεν έφτασε ποτέ στα τοπικά μέσα ενημέρωσης όλων των χρωμάτων και σχημάτων η δημόσια πληροφορία ότι η Β1 τάξη του ιστορικού Δημοτικού Σχολείου Χατζήβεη της πόλης μας έκλεισε λόγω κρούσματος κορονοϊού το διάστημα 25/1 έως 3/2;
π.
