Το να μην ξεχνάς τον τελικό σκοπό και να μην πελαγοδρομείς, είναι σωστό αναμφίβολα θαρρώ – όμως δεν προσπαθείς γι’ αυτό “εν κενώ”.
Στην οικονομία, στην κοινωνία, ενεργούν εκτός από τα αφεντικά και τους εργάτες, τις οργανώσεις και τα κόμματά τους, και ένα πλήθος άλλοι παράγοντες που δημιουργούν κι αυτοί καταστάσεις, δεδομένα που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη απ’ αυτούς που δεν παραιτούνται από τον τελικό σκοπό.
Τι απαιτείται λοιπόν; Συγκεκριμένη ανάλυση συγκεκριμένης κατάστασης, είναι η απάντηση!
Έγινε αυτό σωστά, κατά την γνώμη μου, στην Κατοχή και αργότερα μετά τον Εμφύλιο – και είχε δυο οργανωτικές αποκρυσταλλώσεις που μέχρι σήμερα συζητείται η προσφορά τους στον λαό και στον τόπο: το ΕΑΜ στην Κατοχή, την ΕΔΑ μετά τον Εμφύλιο.
Η περίοδος της δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974) και τα μετέπειτα 46 χρόνια δεν μας έδωσαν τα ανάλογα του ΕΑΜ της Κατοχής και της ΕΔΑ μετά τον Εμφύλιο – τι έφταιξε προς τούτο;
Γνώμη μου είναι ότι έφταιξε η μη θετική αποτίμηση του ΕΑΜ και της ΕΔΑ από το, με τις προσπάθειες όλων μας κατακτήσαν τη νομιμότητα, ΚΚΕ – πράγμα ορατό δια γυμνού οφθαλμού από την πρώτη στιγμή της πτώσης της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Το κατακτήσαν την νομιμότητα ΚΚΕ, έχει φορτώσει από χρόνια στο ΕΑΜ και στην ΕΔΑ το ότι δεν υπήρξε η προώθηση προς τον τελικό σκοπό – την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη.
Χρεώνει το δικό του καθήκον για διαλεκτική σχέση του μέρους με το όλο, σε αυτούς που δεν πρέπει – τους Συμμάχους του δηλαδή, που ανταποκρίθηκαν με το παραπάνω στο δικό τους καθήκον και τα χρόνια του ΕΑΜ και τα χρόνια της ΕΔΑ.
Ας εξετάσει επί παραδείγματι την οργανωτική του πολιτική τα τελευταία 46 χρόνια – είναι στον καθένα ορατό το αποτέλεσμά της…
Ας εξετάσει με προσοχή και ποιους διάλεξε για συμμάχους τα ίδια χρόνια – και εκεί ορατό το αποτέλεσμα…
Τα δυο αυτά αποτελέσματα μετέχουν της ευθύνης για την κατάσταση του σήμερα στην Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό – δεν φταίει η κατά στάδια προώθηση προς τον τελικό σκοπό…
Ορθά ορίζεις την πορεία και συμπορεύεσαι μ’ αυτούς που πρέπει στο Κόμμα και στο Κίνημα – δεν μαζεύεις ό,τι νάναι, λέγοντας πως αν δεν αξίζουν θα τους ξεβράσει και το Κόμμα και το Κίνημα.
Αυτό άκουγα να μου λένε σε κάποιες παρατηρήσεις που διετύπωνα για το ποιοι θα έπρεπε να είχαν τη θέση τους στο Κόμμα, και με ποιους ως Συμμάχους θα έπρεπε να συμπορεύεται το Κόμμα στο Κίνημα.
Έτσι φτάσαμε στα κομμάτια και θρύψαλα του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, που δεν δύνανται να σταματήσουν τις δυσμενείς εξελίξεις για τον λαό και για τον τόπο!
Ασφαλώς χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ παντού, ορθοστατόν και ορθοβαδίζον, χρειάζονται όμως και οι Σύμμαχοι, συνεπείς εκπρόσωποι των λαϊκών στρωμάτων και προσωπικότητες που έχουν προσπαθήσει με το έργο τους για την βελτίωση των όρων ζωής αυτών των στρωμάτων – όλοι μαζί μετέχοντες, όπως άλλοτε στο ΕΑΜ και στην ΕΔΑ, στην ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ τώρα, που σε τίποτα δεν εμποδίζει την πορεία προς τον τελικό σκοπό.
Είναι λάθος η εγκατάλειψη της σημαίας της Αριστεράς, σε χέρια ανειλικρινή ή και ανάξια, από το ΚΚΕ – ας το αντιληφθεί αυτό έστω και την ύστατη ώρα!
Κώστας Π. Παντελόγλου
