Στις 3 Δεκεμβρίου 1969, ο πολύς “Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού” της Χούντας αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Ασλανίδης επισκεπτόταν τη Νέα Φιλαδέλφεια, μαζί με τον “υπουργό” Γεωργίας Παπαβλαχόπουλο και στελέχη του κρατικού μηχανισμού δασικής προστασίας. Σκοπός της επίσκεψης, η επισφράγιση του σχεδίου για τσεκούρωμα 27 στρεμμάτων του Άλσους της Ν. Φιλαδέλφειας, προκειμένου η ΑΕΚ να αποκτήσει με έξοδα της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού νέο ποδοσφαιρικό γήπεδο, κλειστό γήπεδο μπάσκετ, ανοικτό κολυμβητήριο, ξενώνα για τους παίκτες, κ.ά.
Το σχέδιο, ως γνωστόν, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αν και στο διάστημα Δεκεμβρίου 1969-Νοεμβρίου 1971 διαμορφώθηκε το απαιτούμενο πλαίσιο νομοθεσίας αδειών για να συμβεί. Πιθανόν να παραήταν πολύπλοκο και το κόστος του να ήταν υπέρογκο για τις πραγματικές δυνατότητες του κρατικού προϋπολογισμού που θα το χρηματοδοτούσε. Όμως αυτό που δεν εξασφαλίστηκε ποτέ, ήταν η συναίνεση της τοπικής κοινωνίας. Υπήρχε λόγος, όπως και υπάρχει λόγος: η τοπική κοινωνία στο δίλημμα “Άλσος ή γήπεδο” απαντούσε πάντοτε το πρώτο – όταν το γήπεδο, βεβαίως, ξέφευγε απ’ την κλίμακα ενός έργου συμβατού με τα μεγέθη του προσφυγικού συνοικισμού και ερχόταν να εξυπηρετήσει όχι τις αθλητικές ανάγκες της πόλης αλλά άλλα συμφέροντα.
Οι αντιδράσεις απέναντι στο σχέδιο της Χούντας κατά τη διάρκειά της ήταν τέτοιες που μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή πήρε πίσω την παραχώρηση του χώρου με αιτιολόγηση με την οποία οι συριζαίοι του σήμερα τρίβουν τα μάτια τους, όπως υπενθυμίσαμε και προχθές.
Η ΑΕΚ δεν σταμάτησε να διεκδικεί τον χώρο του Άλσους, πάντοτε υποτιμώντας τον δήμο Νέας Φιλαδέλφειας, που είχε και την ευθύνη του χώρου τον οποίο έβλεπε και βλέπει ως οικόπεδο η “οικογένεια της ΑΕΚ”. Η ιστορία επαναλήφθηκε στο β’ μισό της δεκαετίας του ’70, τη δεκαετία του ’80 και βεβαίως το 2003.
Το σημερινό σχέδιο των επιχειρηματικών συμφερόντων Μελισσανίδη (δια χειρός Δημήτρη Ανδριόπουλου), θυμίζει πολλά απ’ την προσέγγιση της ΑΕΚ στα χρόνια της Χούντας, σε απόλυτη ταύτιση με τα στρατιωτικά στελέχη της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, παραθέτουμε εδώ ασχολίαστα ορισμένα απ’ το σχετικό δημοσίευμα της Αθλητικής Ηχούς της 4ης Δεκεμβρίου 1969, με την υπογραφή του Αργύρη Κοκκινάκη, που έκανε τότε το ρεπορτάζ της ΑΕΚ, αλλά και το λιβάνισμα του αντισυνταγματάρχη για λογαριασμό της εφημερίδας και της ομάδας.
Αθλητική Ηχώ, 4 Δεκεμβρίου 1969
Το γήπεδον της ΑΕΚ θα καταστή συντόμως ένα σύγχρονο καθ’ όλα στάδιο.
Κάτι που μέχρι προ ολίγου χρόνου εφαίνετο σαν μακρυνό, απλησίαστο όνειρο, γίνεται πραγματικότης. Προσπάθειες ετών, που άρχιζαν και τελείωναν στα χαρτιά και μόνον, παίρνουν πλέον σάρκα και οστά! […] Μακροχρόνιοι αγώνες που έμεναν όμως χωρίς αποτέλεσμα, λόγω της αστοργίας των αρχών και της στενοκεφαλιάς, που χαρακτήριζε τους αρμοδίους του Δήμου, ήτο αιτία να αποτελματώνονται σχέδια των οποίων η πραγματοποίησις ήτο απαραίτητος για την ανάπτυξιν του αθλητισμού μας. […]
Τον χρόνον λοιπόν αυτόν [1969], έκρινε, πολύ ορθώς, η υπό τον κ. Γεώργιον Χρυσαφίδην διοίκησις του Δικεφάλου για να φέρει το τόσο νευραλγικό θέμα εις την επιφάνεια. Η πεποίθησις που κατείχε όλα τα μέλη του συμβουλίου, ότι το αίτημα του συλλόγου που ήτο και απαίτησις όλων των κατοίκων της περιοχής θα βρει την δέουσα ανταπόκρισιν, επαλήθευσε πλήρως. Πρώτος ο Γενικός Γραμματεύς Αθλητισμού κ. Κων. Ασλανίδης, με την δραστηριότητα που τον διακρίνει αγκάλιασε το θέμα, το έκανε κτήμα του, και έγινε ένας θερμός συνήγορος της πραγματοποιήσεώς του.
Πράγματι ο κ. Ασλανίδης επέτυχε εντός μικρού χρονικού διαστήματος να παρακάμψη τα εμπόδια που προσπάθησαν να θέσουν διάφοροι που αντιδρούσαν κακώς εις την εκτέλεσι του μεγάλου έργου και να πείση εν συνεχεία και τον αρμόδιον υπουργόν [Γεωργίας] για την τεράστια ωφελιμότητα του έργου. […]
Η διοίκησις της ΑΕΚ δια του συμβούλου μηχανικού κ. Κων. Δελαβίνια είχε κάνει σχέδια δια την καλυτέραν αξιοποίησιν ενός χώρου 27 περίπου στρεμμάτων που ευρίσκεται εις την βορεινήν περιοχήν του γηπέδου. Τον εν λόγω χώρον διεκδικούσε από το Υπουργείον Γεωργίας εις το οποίον και ανήκει ο χώρος και ο Δήμος Ν. Φιλαδελφείας, προς δενδροφύτευσιν και επέκτασιν του παρακειμένου δασυλλίου. Τα σχέδια έγιναν αμέσως γνωστά εις τον μεγάλον εργάτην και δημιουργόν του αθλητισμού κ. Κων. Ασλανίδην αφού τα εμελέτησε, τα υιοθέτησε πλήρως και άρχισε την δέουσα προεργασία δια την πραγματοποίησίν των.
Τα σχέδια έγιναν γνωστά εις τον αρμόδιον υπουργόν της Γεωργίας κ. Παπαβλαχόπουλον και κατόπιν αυτού απεφασίσθη η επιτόπιος έρευνα ώστε να ληφθή μία οριστική και επικοδομητική [sic] απόφασις. […]
Ακολούθως ο κ. Δελαβίνιας παρουσίασε τα σχέδια του διεκδικούμενου χώρου, τα οποία και εξήτασαν οι αρμόδιοι μετά προσοχής. Αντηλλάγησαν απόψεις και απεφασίσθη η επίσκεψις του χώρου. Στο σημείον αυτόν παρενεβλήθη ο πρόεδρος του [διορισμένου από τη Χούντα] Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ν. Φιλαδελφείας, ο οποίος και εξέφρασε χωρίς να μπορή να τις δικαιολογήση αντιρρήσεις για την παραχώρησι του χώρου στην ΑΕΚ.
Και τότε για μία ακόμη φορά έλαμψε η προσωπικότης του κ. Ασλανίδη. Με ακαταμάχητα επιχειρήματα έδωσε την πλήρη εικόνα του έργου και της ωφελιμότητος που θα προκύψει για την νεολαία μας, για τον αθλητισμόν μας, και κατέρριψεν ως χάρτινον πύργον το ισχνόν επιχείρημα του κ. Ηλιοπούλου.
Ο κ. Ασλανίδης λαβών τον λόγον είπε μεταξύ άλλων τα εξής: “… Κύριε Υπουργέ θα πρέπει να βοηθήσουμε ώστε το γήπεδον της ΑΕΚ να γίνη σωστό στάδιον και για να επιτευχθή αυτό είναι απαραίτητος ολόκληρος η ζητουμένη έκτασις. Το έργον είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνον για την Ν. Φιλαδέλφειαν αλλά και για τας γύρω περιοχάς. Όπως διαπιστώσατε και εσείς, ουδόλως μειώνετε [sic;] το πράσινον από αυτήν την παραχώρησιν. Η Γ.Γ. Αθλητισμού θα δενδροφυτεύση κάθε γωνιά του χώρου που θα περισσεύση από τα έργα που θα γίνουν, παράλληλα δε θα φτιάξουμε και το παρακείμενον πάρκο…”.
Και ο κ. Ασλανίδης κατέληξε: “Είμεθα λοιπόν σύμφωνοι κ. Υπουργέ;” […]
Ο κ. Ασλανίδης εζήτησε από τον σύμβουλον μηχανικόν κ. Κ. Δελαβίνια, όπως το αργότερον μέχρι της αύριον, τού παραδοθούν τα σχέδια των έργων που πρόκειται να γίνουν. […]
Όλα τα ως άνω έργα θα εκτελεσθούν με δαπάνην της Γ.Γ. Αθλητισμού, εις την οποίαν και ανήκουν τα γυμναστήρια και, βέβαια, το γήπεδον της Ν. Φιλαδελφείας”.
Δεν θα σχολιάσουμε αναλυτικά – μια μικρή παρατήρηση μόνο, αναγκαία το 2021: Ο συντάκτης έχει κάνει λάθος τόσο το όνομα του διορισμένου δημάρχου όσο και το όνομα του διορισμένου προέδρου του δημοτικού συμβουλίου. Ο δεύτερος, στον οποίο αποδίδεται ο διάλογος με τον υπουργό ήταν ο Ηλίας Ασημακόπουλος, ο οποίος μάλιστα τόσο το 1978 όσο και το 1982 έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος με το δεξιότερο ψηφοδέλτιο της πόλης, λαμβάνοντας στον πρώτο γύρο 14,85% και 13,84% αντίστοιχα. Τις εκλογές, όπως ξέρουμε, είχε κερδίσει και στις δύο περιπτώσεις ο Σάββας Σταματιάδης.
Αυτά για τώρα, αλλά θα επανέλθουμε με περισσότερες λεπτομέρειες για το σχέδιο της Χούντας – οι ομοιότητές του με το σημερινό είναι έντονες και, βεβαίως, τότε είχαμε Χούντα…
π.
