Το 1971, η δικτατορία των συνταγματαρχών έκανε ένα χατήρι στην ΑΕΚ:
Ο χουντικός “υπουργός αναπληρωτής υπουργού” Εθνικής Οικονομίας Ιωάννης Σταυρόπουλος αποχαρακτήρισε 27 δασικά και αναδασωτέα στρέμματα του Άλσους, βόρεια-βορειοανατολικά απ’ την αρχική θέση του παλιού γηπέδου “προς τον σκοπόν ιδρύσεως επ’ αυτής [της εκτάσεως] Εθνικού Γυμναστηρίου υπό της Γεν. Γραμματείας Αθλητισμού”. Το σχετικό “βασιλικό διάταγμα” της Χούντας υπέγραφε ο “αντιβασιλεύς” Γεώργιος Ζωϊτάκης. Αμέσως μετά, το χουντικό δασαρχείο μεταβίβασε την έκταση στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Τέλος, η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού του αντισυνταγματάρχη Κωνσταντίνου Ασλανίδη (του “Υπεραθλητή της Χρονιάς 1969”, σύμφωνα με την Αθλητική Ηχώ) επέτρεψε στην ΑΕΚ να επεκτείνει τις εγκαταστάσεις της σ’ αυτή την έκταση.
Η απόφαση της Χούντας βρήκε αντιδράσεις, ακόμη και μέσα στις δεδομένα αντιδημοκρατικές συνθήκες της εποχής. Τα σχέδια της ΑΕΚ δεν προχώρησαν και, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας το 1975, ακολουθήθηκε η αντίστροφη πορεία.
Έχει μια σημασία για το πλαίσιο της σημερινής συζήτησης να δούμε την αιτιολόγηση του Προεδρικού Διατάγματος 340/1975, επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, που ανακαλεί τη χουντική άρση της αναδάσωσης (αρμόδιος υπουργός Γεωργίας τότε ο μικρασιάτης δικηγόρος της Θεσσαλονίκης Ιπποκράτης Ιορδάνογλου, που είχε διατελέσει βουλευτής της ΕΡΕ και υπουργός του Παναγιώτη Κανελλόπουλου προδικτατορικά):
“Έχοντες υπ’ όψει […]
4. Την υπ’ αριθ. ΤΓ 183954/74/4.3.1975 [απόφασιν] της Νομαρχίας Αττικής Διαμερίσματος Αθηνών [του δασαρχείου δηλαδή], δι’ ης ανεκλήθη η προγενεστέρα τοιαύτη [απόφαση παραχώρησης προς την ΓΓΑ] επί τω λόγω ότι αφ’ ενός μεν ο σκοπός δι’ ον εγένετο η παραχώρησις δεν επραγματοποιήθη μέχρι σήμερον, αφ’ ετέρου δε, η επιτραπείσα υπό της Γεν. Γραμμ. Νεότητος Αθλητισμού επέκτασις των γυμναστηριακών εγκαταστάσεων του Συλλόγου Α.Ε.Κ. αντίκειται εις τους όρους της γενομένης παραχωρήσεως και τας κειμένας περί παραχωρήσεων δημοσίων δασικών εκτάσεων διατάξεις.
5. Το γεγονός ότι δέον να αποκατασταθή η εν τω δασυλλίω Νέας Φιλαδελφείας κατά χώρον τάξις, να κατασφαλισθή η ακεραιότης του και η διατήρησίς του ως χώρου πρασίνου εις την διάθεσιν του Κοινού της μείζονος περιοχής Πρωτευούσης […]
προτάσει του Ημετέρου επί της Γεωργίας Υπουργού αποφασίζομεν:
Άρθρον μόνον.
Ανακαλείται το υπ’ αριθ. 700/10.11.1971 Β. Δ/γμα “περί μερικής άρσεως αναδασώσεως εκ δημοσίας εκτάσεως 27.223 τ.μ. του δασυλλίου Νέας Φιλαδελφείας” […], επί τω σκοπώ όπως η ανωτέρω έκτασις ανακτήση την ιδιότητά της ως αναδασωτέα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Μιχαήλ Στασινόπουλος”.
Για να το κάνουμε λιανά, όσοι σήμερα τοποθετούνται υπέρ των επιχειρηματικών συμφερόντων που διεκδικούν να πατήσουν τα ίδια αυτά στρέμματα, βρίσκονται πιο δεξιά από εκεί που βρισκόταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής της εποχής του “Καραμανλής ή τανκς”. Όσοι βρίσκονται ιδεολογικά κοντά στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ας αντλήσουν, λοιπόν, απ’ το παράδειγμά του. Όσοι όμως έπεσαν για ύπνο αριστεροί και ξύπνησαν με τον Καραμανλή στ’ αριστερά τους, αν αναλογιστούν τι μπορεί να τους συνέβη όση ώρα βρίσκονταν σε λήθαργο…
π.
