Ο διοικητικός ηγέτης βλέπει γήπεδο εκεί που ήταν των παππούδων τους (βέβαια δεν ήταν των παππούδων τους, του Ιωνικού ήταν και το πήραν οι παππούδες τους – ας μην τα ξαναλέμε), ο περιφερειάρχης Αττικής χάνει τα λόγια του, ασυντακτεί, πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι είναι κομμάτι δύσκολο να ταιριάξει κανείς εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων με τον μανδύα της ΑΕΚ με δράση αντιμετώπισης κοινωνικών αναγκών…
Στον τρίτο της υπόθεσης, τον δήμαρχο ΝΦ-ΝΧ Γιάννη Βούρο, και αυτά που είπε θέλω να σταθώ και να του πω: Δεν φταίει η γραφειοκρατία για την πρόοδο του έργου OPAP ARENA – ένα στην πλειοψηφία του δουλικό πολιτικό προσωπικό με τις παρεμβάσεις του απελευθέρωσε το έργο από τη γραφειοκρατία…
Αυτό που φταίει είναι άλλο, είναι το “σαλάμι”.
Για να γίνει το έργο αποδεκτό, κομματιάστηκε και πάει κομμάτι-κομμάτι – γι’ αυτό αργεί. Η μέθοδος αυτή επιλέχθηκε ως πιο ασφαλής για την πραγματοποίηση του έργου απ’ ό,τι η μέθοδος Γρανίτσα το 2002-2003 (μακραίνει ο χρόνος, καταπονούνται οι αντιτιθέμενοι κλπ. κλπ.).
Έχει φυσικά και η μέθοδος αυτή τα ρίσκα της. Να, με τους αναβαθμούς και τη θανάσιμη επίθεση στον Κώστα Τομπούλογλου, λίγο έλειψε νάρθει ανάποδα ο ντουνιάς – και με τη δεύτερη υπογειοποίηση, αυτή της Χρυσοστόμου Σμύρνης (για την οποία έχουμε εμείς ενημερώσει εδώ και πάνω από 5 χρόνια) ποιος εγγυάται ότι θα περάσει στο ντούκου; Γραφειοκρατική θα βαφτιστεί και πάλι τότε η ενδεχόμενη καθυστέρηση;
Μια σύσταση θα είχα να κάνω στο τρίο των επιχειρηματικών συμφερόντων και της δήθεν αυτοδιοίκησης δύο βαθμών (καθώς και στην αθέατη ελίτ του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του) – μη δηλώνετε ποτέ το τέρμα του ταξιδιού και την αφετηρία της νέας εποχής, διότι μπορεί, άλλη μια φορά, να πέσετε έξω!
Κώστας Π. Παντελόγλου
