Εκδόθηκε τριακόσιες δεκαπέντε φορές. Περιλάμβανε ειδήσεις, ντοκουμέντα και αναλύσεις. Μοναδικός στόχος του ήταν η ενημέρωση των ξένων δημοσιογράφων, των πολιτικών, των συνδικαλιστών και των διανοουμένων για την πραγματική κατάσταση στην Ελλάδα. Είχε την εμφάνιση των ξένων “εμπιστευτικών δελτίων” εκείνης της εποχής, χρησιμοποιούσε τη γλώσσα και το ύφος των πρακτορείων και των σοβαρών εφημερίδων.
Ο δημοσιογράφος Ριχάρδος Σωμερίτης, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Άρης Φακίνος και ο Γάλλος μικρασιατικής καταγωγής συγγραφέας και αντιστασιακός Κλεμάνς Λεπίντις είναι αυτοί που ξεκίνησαν το εγχείρημα.
Ήσαν σε συνεχή επαφή με τον Ερίκ Ρουλώ της Le Monde και τον Ζαν Πιερ Κορνέ της Combat, καθώς και τη Μάρθα Βασιλειάδη, αρχισυντάκτρια της βελγικής τηλεόρασης με το όνομα Μαρτ Ντυμόν, δραστήριο μέλος της βελγικής επιτροπής για τη δημοκρατία στην Ελλάδα, που εξασφάλιζε ειδήσεις από το Βέλγιο και κυρίως από την ΕΟΚ.
Έστησαν κι ένα δίκτυο ροής πληροφοριών από την Αθήνα μέσω Κύπρου με πρωταγωνιστές στην Αθήνα τον Κώστα Καλλιγά και τον Αλέξανδρο Κοτζιά και στη Λευκωσία τον Τάκη Χατζηδημητρίου πρόεδρο της επιτροπής για τη δημοκρατία στην Ελλάδα. Βοήθησε συστηματικά, με την παρακολούθηση του αμερικανικού τύπου η Τζάκυ Λαπιντύς, συντρόφισσα του Φακίνου, Αμερικανίδα δημοσιογράφος με γνώση τόσο της ελληνικής γλώσσας όσο και της γαλλικής. Αργότερα προστέθηκε στον πρώτο στενό κύκλο και ο Παντελής Τρωγάδης από τον Καναδά.
Το δελτίο δεν περιορίστηκε στην εβδομαδιαία έκδοσή του. Προχώρησε και σε εκδοτικές δραστηριότητες. Το 1969 σε συνεννόηση με τον εκδοτικό οίκο Seuil κυκλοφόρησε τη Μαύρη Βίβλο της Δικτατορίας σε 10.000 αντίτυπα. Το βιβλίο αυτό παρουσίασε στην εφημερίδα Le Monde ο Πιερ Βιντάλ-Νακέ και μεταφράστηκε γερμανικά, πορτογαλικά και άλλες γλώσσες, το χρησιμοποίησαν δε πολλές διεθνούς κύρους εφημερίδες και περιοδικά.
Στη δραστηριότητα του δελτίου περιλαμβάνονταν και άλλες εκδόσεις, όπως π.χ. το 1973 το συγκλονιστικό κείμενο του Τάσου Μήνη με τίτλο “111 ημέρες” για τα βασανιστήρια που του έκαναν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Όταν σταμάτησε την έκδοσή του το δελτίο, η εφημερίδα Le Monde έγραψε με τίτλο “Αποχαιρετούμε και ευχαριστούμε το Athènes-Presse Libre”:
Έχοντας επιτελέσει την αποστολή του, το δελτίο Athènes-Presse Libre, με τόπο έκδοσης το Παρίσι, γνωστό σε όλους όσους έχουν ασχοληθεί με τα ελληνικά πράγματα, διακόπτει την έκδοσή του. Στο τελευταίο του τεύχος της 14ης Αυγούστου (1974) ο διευθυντής του, ο κ. Ριχάρδος Σωμερίτης … ευχαριστεί τους αναγνώστες του. Αντίστοιχα ευχαριστούμε και αποχαιρετούμε μια εκδοτική προσπάθεια παραδειγματικής ειλικρίνειας και θάρρους, που χωρίς ποτέ να υποπέσει στην πικρία της εξορίας κατήγγειλε τα ψεύδη της δικτατορίας των Αθηνών και διευκόλυνε την επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα”.
Όσα παραπάνω καταχώρησα, απέσπασα από διάλεξη του Ριχάρδου Σωμερίτη στην Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης στις 27 Φεβρουαρίου 2010 στην έκθεση για τον αντιστασιακό τύπο, διάλεξη που έχει περιλάβει ο Ριχάρδος Σωμερίτης στο βιβλίο του με τίτλο Οι λέξεις και οι μάχες (Εκδόσεις Πατάκη 2013).
