Οι άνθρωποι της Μητρόπολης ΝΙΦ, που τίποτα δεν έχουν προσφέρει στη Μικρασιατική μνήμη και γνώση, ούτε καν στον εκκλησιαστικό τομέα, αποφάσισαν να τρέχουν ουραγοί και με χρονική καθυστέρηση πίσω από τις πράξεις της δημοτικής αρχής της Νέας Φιλαδέλφειας των χρόνων του ’90, που είχαν φυσικά και την Πασοκική στήριξη, αλλά και εκείνες της Νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης του 2000 και μετά, που προσπαθούσαν να σβήσουν τη φωτιά του “συνωστισμού” στη Σμύρνη, πράξεις που φόρτωσαν στη Νέα Φιλαδέλφεια μια μικρασιατική ανορθογραφία, ωθώντας τα πράγματα στην υπερβολή…
Όχι μόνο Μουσείο “Φιλιώ Χαϊδεμένου”, έργο των προηγούμενων, αλλά και θεατρική παράσταση “Φιλιώ Χαϊδεμένου” (τους τα ‘γραψα στις 20 και 23 Νοεμβρίου 2016), αλλά και χαρακτηρισμό της ως “αρχόντισσας της Μικρασίας” βλ. το γραφτό μου της 8 Ιουνίου 2020 στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας), και τώρα “Κιβωτός της μνήμης του Μικρασιατικού Ελληνισμού”…
Μα συγκρατημό δεν έχετε, δεν ντρέπεστε γι’ αυτά που γράφετε;
Τότε πώς θα χαρακτηρίζατε τον Νίκο Μηλιώρη που τόσα πρόσφερε στη διατήρηση της Μικρασιατικής μνήμης επί δεκαετίες;
Όλα τα πράγματα έχουν ένα όριο και η υπερβολή το δικό της. Μη μας αναγκάσετε τελικά σε μια αντιπαράθεση του έργου ενός πλήθους Μικρασιατών και Μικρασιατισσών με το όποιο της Φιλιώς Χαϊδεμένου!
ΥΓ. Σχετικό και το “Μικρασιατική μνήμη και γνώση και Φιλιώ Χαϊδεμένου” (βλ. Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας, 3 Δεκεμβρίου 2016).
Κώστας Π. Παντελόγλου
