Ο Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας ήταν ο πρώτος που ανέδειξε το ζήτημα του καταστροφικού σχεδίου της δημοτικής αρχής για κατασκευή υπόγειου πάρκινγκ στο Πάρκο Μικρασιατών, ήδη ενόψει της πρώτης συζήτησης σχετικού θέματος στην Οικονομική Επιτροπή του δήμου ΝΦ-ΝΧ στις 6/4. Περιμέναμε ότι όλο και κάποιος θα εκφράσει δημόσια τις αντιρρήσεις του για τον σχεδιασμό, αλλά πέρασαν δύο μήνες και οι δημοτικές παρατάξεις, οι κοινωνικοί φορείς, οι τοπικές οργανώσεις των πολιτικών κομμάτων και οι μεμονωμένοι συμπολίτες δεν φάνηκαν να ιδρώνουν με την απόφαση της δημοτικής αρχής Βούρου-Κωνσταντινίδη – όχι αρκετά για να βγάλουν έστω μια ανακοίνωση που να διατυπώνει τις αντιρρήσεις τους, παρά το γεγονός ότι υπήρξαν παρατάξεις που δεν υπερψήφισαν για διάφορους λόγους το σχέδιο.
Πριν λίγες ημέρες, μ’ αφορμή μια ανάρτηση του αντιδημάρχου “ανάπτυξης” Θάνου Λέκκα στο Facebook, ο συμπολίτης αρχιτέκτονας Χάρης Χεϊζάνογλου διατύπωσε μια σειρά χρήσιμες απόψεις για το ζήτημα. Επειδή τα όσα έγραψε θα χαθούν στη ροή των timelines του Facebook, είπαμε να συνθέσουμε σε ενιαίο κείμενο τα σχόλιά του που σκορπίστηκαν σε διάφορες αναρτήσεις και σχόλια. Κι αυτό γιατί ο Χάρης Χεϊζάνογλου θέτει σημαντικές παραμέτρους τις οποίες θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τους όχι μόνο η δημοτική αρχή και οι κρατικοί φορείς που καλούνται να εγκρίνουν τη χρηματοδότηση της μελέτης του έργου, αλλά και όσοι μέχρι σήμερα δεν διατύπωσαν δημόσια τις απόψεις τους για την καταστροφική ιδέα του πάρκινγκ στο Πάρκο Μικρασιατών, περίπου σιγοντάροντας την κατασκευή του. Δεν συμφωνούμε σε όλα με τον Χάρη Χεϊζάνογλου – ωστόσο σημαντική προϋπόθεση για σοβαρό διάλογο επί του παρόντος και του μέλλοντος αυτής της πόλης, είναι να μιλάμε επί της ουσίας των ζητημάτων, σκεπτόμενοι πού βρισκόμαστε και πού πάμε. Η θέση του Χάρη Χεϊζάνογλου έχει αυτές τις βασικές αρετές. Τον τίτλο στο επεξεργασμένο κείμενο τον θέσαμε εμείς.
π.
Πάρκινγκ στο Πάρκο Μικρασιατών: Μια πόλη Λούνα Πάρκινγκ
Για να μπορέσεις να υποστηρίξεις την χωροθέτηση ενός parking σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία πρέπει να έχεις μια έστω υποτυπώδη κυκλοφοριακή μελέτη που να στοιχειοθετεί
- ότι είναι αναγκαίο
- ότι η αναγκαιότητα αυτή εξυπηρετείται ικανοποιητικά στη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ χωροθέτηση έχοντας αποκλείσει ΑΛΛΕΣ εν δυνάμει χωροθετήσεις.
Το να έρχεται ο οποιοσδήποτε μη ειδικός, ακόμα κι αν έχει θεσμικό ρόλο, χωρίς καμία μελέτη, και να λέει “θέλω πάρκινγκ και το θέλω εκεί, και αν δεν το θέλετε είστε κολλημένοι”, πέρα από αντιδεοντολογικό, είναι και παράλογο.
Από εκεί και πέρα:
Το να βάλουμε περισσότερα αυτοκίνητα σε μια πόλη ΗΔΗ κορεσμένη κυκλοφοριακά δεν μπορεί να αποτελεί σήμερα πολεοδομική στρατηγική. Όχι μόνο ξέρουμε ότι δεν λύνεις το πρόβλημα δίνοντας περισσότερες θέσεις στάθμευσης, αλλά γνωρίζουμε πια πολύ καλά ότι έτσι πολλαπλασιάζεις τον κορεσμό. Το σύστημα ζήτηση-προσφορά χώρων στάθμευσης δεν είναι στατικό, αλλά δυναμικό. Όταν προσφέρεις νέους χώρους στάθμευσης για να καλύψεις την υφιστάμενη ζήτηση, δημιουργείς επιπλέον ζήτηση. Αυτό μπορεί να έχει νόημα σε μια περιοχή που δεν έχει κορεστεί κυκλοφοριακά, αλλά είναι καταστροφικό στη Νέα Φιλαδέλφεια, που το οδικό δίκτυο είναι μικρό με κλειστές γεωμετρίες, υψηλούς φόρτους και περιορισμένο αριθμό εισόδων στην πόλη. Στη συγκεκριμένη χωροθέτηση, που είναι στο γεωμετρικό κέντρο της πόλης, ουσιαστικά επιβαρύνεις κυκλοφοριακά ΟΛΗ την πόλη. Είναι εντελώς λάθος η επιλογή της συγκεκριμένης θέσης. Δεν πας να βάλεις 300 αυτοκίνητα πάνω σε έναν κεντρικό δρόμο, ο οποίος είναι ήδη κορεσμένος από διαμπερή κυκλοφορία, και τις ώρες που θα θες να γεμίζει και να αδειάζει το parking θα είναι ακόμα πιο κορεσμένος. Δεν έχει ΚΑΜΙΑ λογική αυτό.
Το γήπεδο ήρθε στην πόλη με τη θεμελιώδη θέση, εκπεφρασμένη ρητά από τον κο Ανδριόπουλο, ότι δεν χρειάζονται θέσεις στάθμευσης, γιατί στα σύγχρονα γήπεδα οι φίλαθλοι πηγαίνουν με τα μέσα μεταφοράς. Η ΜΠΕ του γηπέδου, ωστόσο, αναγνωρίζοντας την ανάγκη για θέσεις στάθμευσης, τις αναζητούσε στην ανατολική πλευρά της πόλης, σε μια περιοχή από τον Προμπονά μέχρι την Νέα Ιωνία, με προφανή στόχο να μην κορεστεί κυκλοφοριακά περαιτέρω το ήδη κορεσμένο κέντρο της Φιλαδέλφειας, έτσι ώστε όπου γίνει πάρκινγκ να μπορεί και να λειτουργεί. Αυτό γιατί, πολύ απλά, δεν έχει καμία χρησιμότητα ένας χώρος στάθμευσης, αν για να μπεις και να βγεις θες τρεις ώρες λόγω της αυξημένης κίνησης. Αν αναζητηθούν λοιπόν χώροι στάθμευσης, θα πρέπει να αναζητηθούν περιφερειακά και όχι κεντρικά.
Δεν μπορείς να αποφασίζεις τη δέσμευση ενός δημόσιου χώρου για κάποια χρόνια και για μια συγκεκριμένη χρήση, όταν α) δεν έχεις μιλήσει ούτε με το Δημοτικό Συμβούλιο ούτε με τους τοπικούς φορείς της πόλης και τα καταστήματα και β) Όταν υπάρχουν εκκρεμή ζητήματα και άλλες εν δυνάμει χρήσεις. Υπάρχει πρόταση για χωροθέτηση σταθμού μετρό στο τρίγωνο. Έχει εξεταστεί αυτή η πρόταση; Αποτέλεσε κομμάτι της διερεύνησης που θα έπρεπε να έχει γίνει πριν αποφασιστεί να γίνει εκεί parking; Η απάντηση είναι πως όχι. Ουσιαστικά δηλαδή ο καθένας προτείνει κάτι, κανείς δεν μιλάει με κανέναν, και αυτός που έχει την εξουσία επιβάλλει την άποψή του χωρίς καμία μελέτη και χωρίς δημόσια διαβούλευση.
Η διοίκηση που προτείνει αυτό το έργο οφείλει να πείσει φίλους και αντιπάλους ότι είναι ένα έργο επωφελές. Για να γίνει αυτό, υπάρχει ένας και μόνο τρόπος, να παρουσιάσει μια μελέτη. Το να λέει κάποιος ότι επειδή αλλού γίνονται πάρκινγκ, πρέπει και εμείς εδώ να δεχθούμε ένα πάρκινγκ σε ΑΥΤΗ τη θέση που προτείνει ο ίδιος, χωρίς να έχει πιο πριν ρωτήσει κανέναν, καταλαβαίνει ο καθένας ότι είναι ασυνάρτητο. Κανείς δεν λέει όχι σε ένα πάρκινγκ, απλά το πού θα χωροθετηθεί δεν πρέπει να είναι απόφαση κάποιου που λαμβάνει αποφάσεις μονομερώς, έχοντας άγνοια του θέματος, ακόμα κι αν αυτός έχει θεσμικό ρόλο. Η χωροθέτηση είναι αντικείμενο συνολικότερης μελέτης και ΑΥΤΗ δεν υπάρχει. Αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο.
Ένας υπόγειος χώρος στάθμευσης έχει μεγαλύτερο κόστος κατασκευής από ένα υπέργειο γιατί έχεις α) μεγάλο κόστος εκσκαφής και χωματουργικών, β) υψηλό κόστος για στεγάνωση και γ) υψηλότερο κόστος μηχανολογικού εξοπλισμού (κυρίως για εξαερισμό). Όλα αυτά είναι λεφτά τα οποία σε μια εναλλακτική χωροθέτηση θα μπορούσαν να είναι λιγότερα – ή θα μπορούσαν με τα ίδια χρήματα να φτιαχτούν περισσότερες θέσεις στάθμευσης. Το εξέτασε κανένας αυτό; Όχι, γιατί αυτοί που θα έπρεπε να το εξετάσουν, ή πιο σωστά να αναθέσουν την εξέταση σε κάποιους ειδικούς, είπαν μια μέρα “θέλουμε πάρκινγκ εκεί και το θέλουμε τώρα και όσοι δεν το θέλετε είστε κολλημένοι”…
Αυτό που η σημερινή διοίκηση του Δήμου πάει να φτιάξει, πιθανόν από άγνοια και όχι από πρόθεση, είναι μια πόλη Λούνα Πάρκινγκ, που τα αυτοκίνητα θα γυρίζουν γύρω-γύρω ψάχνοντας να παρκάρουν. Και δεν υπάρχει κανένας να τους/μας σώσει από αυτό, αφενός γιατί δεν υπάρχει κανένας σχετικός με το αντικείμενο στο δυναμικό της παράταξής τους, αφετέρου γιατί δεν έχουν μάθει να ακούν αυτούς που ξέρουν, χωρίς να αποδίδουν προθέσεις και χαρακτηρισμούς όταν αυτό που τους λένε τους φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματική και άβολη για αυτούς πραγματικότητα.
Όταν κάποιοι λέγαμε ότι το γήπεδο είναι έργο πολεοδομικής κλίμακας και ως τέτοιο πρέπει να εξεταστεί και να μελετηθεί συνολικά, λαμβάνοντας υπόψη πρωτίστως την κυκλοφορία και τη στάθμευση, ήμασταν οι οπισθοδρομικοί και οι κολλημένοι. Ήταν προφανές ότι θα καταλήγαμε εδώ, με έργα που αφορούν το γήπεδο να έρχονται βιαστικά και σαλαμοποιημένα και κάποιους να προσπαθούν να τα περάσουν πλάγια, με τρόπο αντιθεσμικό και αντιεπιστημονικό. Και το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι δεν θέλουν να καταλάβουν ότι αυτό δεν είναι κακό μόνο για την πόλη και τον κάτοικο, είναι κακό και για το γήπεδο, και για τον φίλαθλο, και για τον επισκέπτη και μεσομακροπρόθεσμα και για αυτόν που έχει ένα μαγαζί, ένα καφέ, ένα εστιατόριο.
Όλο αυτό συμβαίνει τώρα, γιατί το θέμα της κυκλοφορίας και της στάθμευσης που θα έπρεπε να έχει συζητηθεί πρώτο και ήταν κομβικό για την επιλογή της χωροθέτησης του γηπέδου, και βεβαίως καθιστούσε προφανές το δυσλειτουργικό της επιλογής του παλιού οικοπέδου, δεν συζητήθηκε ποτέ σοβαρά. Κάποιοι που ήξεραν θεωρούσαν ότι δεν έπρεπε να συζητηθεί και άλλοι που δεν ήξεραν έλεγαν “θα δούμε” και “τι ομάδα είσαι εσύ που μιλάς”. Αντί το θέμα που δημιουργούσε τα πιο σοβαρά προβλήματα στην λειτουργία της πόλης, αλλά και του ίδιου του γηπέδου, να εξεταστεί πρώτο και να λυθεί, ή να ανοίξει τη συζήτηση για άλλη χωροθέτηση, μπήκε κάτω από το χαλί, διότι πέρα από την έγκριση της άδειας, έπρεπε το έργο να χρηματοδοτηθεί ως “αναπτυξιακό”… Υποστηρίχθηκε λοιπόν το αφήγημα ότι “τα σύγχρονα γήπεδα δεν έχουν πάρκινγκ”, το οποίο προφανώς δεν αποτελεί γενική αρχή και, όπου ισχύει, έχει και κάποιες επιπλέον προϋποθέσεις.
Και έτσι, με μισές αλήθειες που αναιτιολόγητα απέκτησαν θέση αξιώματος, φτάσαμε στο σήμερα: να έχει δημιουργηθεί προκαταβολικά και πριν καν τη λειτουργία του γηπέδου, μια δυσχερής πολεοδομική και κυκλοφοριακή συνθήκη, η οποία επιβαρύνει την καθημερινότητα του κατοίκου και η οποία θα γίνει ακόμα πιο δυσχερής σε ένα με δύο χρόνια από τώρα, με ορατό το ενδεχόμενο να χαθούν μεσομακροπρόθεσμα ακόμα και τα θετικά που αυτή έχει επιφέρει στην τοπική αγορά της εστίασης και της διασκέδασης… Το έχουμε ξαναδεί άλλωστε να γίνεται δεκάδες φορές.
Η πόλη χρειάζεται χθες ένα σοβαρό και συνολικό σχέδιο για να αντιμετωπίσει τις δεδομένες μεγάλες αλλαγές που θα επιφέρει η έναρξη της λειτουργίας του γηπέδου στη λειτουργία της, στις χρήσεις και τις αξίες γης, στην οικονομία της και την κοινωνία της. Αυτό θα έπρεπε να κάνει η σημερινή διοίκηση ΣΟΒΑΡΑ, με τη συνεργασία επιστημονικών φορέων και ειδικών, και όχι να ανακοινώνει μη μελετημένα έργα αποσπασματικά και να ξεμαλλιάζεται με όποιον διαφωνεί…
Αυτό που πρέπει να γίνει αυτή τη στιγμή, είναι να ξεκινήσει μια σοβαρή κουβέντα για νέο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, στο οποίο θα ενταχθούν οι όποιες μελλοντικές παρεμβάσεις ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΑ, ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΜΕΝΑ και στη βάση ενός ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ και όχι αποσπασματικού σχεδιασμού για την πόλη.
Χάρης Χεϊζάνογλου
και για την αντιγραφή,
π.
