Ο Γιάννης Βούρος περιδιάβηκε προ ημερών τη Νέα Φιλαδέλφεια μαζί με τον πρόεδρο του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, για να δείξει, δήθεν, το ενδιαφέρον του για την επιχειρηματικότητα. Επρόκειτο για άλλη μια “δραστηριότητα” με ξένα κόλλυβα (δεν είναι της στιγμής να σχολιάσουμε την αγωνία των επιμελητηρίων).
Επρόκειτο για άλλη μια κίβδηλη στην ουσία της “δραστηριότητα”, μια που γνωρίζουμε πια ότι ο Γιάννης Βούρος και οι φίλοι του για ένα είδος επιχειρηματικότητας ενδιαφέρονται, για την εστίαση. Αλλά ενδιαφέρονται για όλα τα καταστήματα εστίασης;
Η απάντηση είναι πως όχι – δεν αρκεί να έχεις κατάστημα εστίασης στη Νέα Φιλαδέλφεια για να σε στηρίξει η δημοτική αρχή Βούρου-Κωνσταντινίδη. Πρέπει να το ‘χεις σε συγκεκριμένο σημείο, να έχει συγκεκριμένο στιλ και κατά προτίμηση το επίθετό σου να λήγει σε -ης.
Εξηγούμαστε:
Στις 26/5, ο Γιάννης Βούρος και άλλα στελέχη της δημοτικής αρχής συναντήθηκαν με τον πρόεδρο του ΟΑΕΔ. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου που εξέδωσε ο Δήμος, “τέθηκε προς συζήτηση το πολύ σοβαρό ζήτημα με τα ακίνητα του πρώην ΟΕΕΚ που έχουν περιέλθει στην κυριότητα και στην πλήρη δικαιοδοσία του ΟΑΕΔ. Πρόκειται για ένα θέμα που αφορά άμεσα και σε σημαντικό βαθμό την πόλη μας καθώς στα ακίνητα αυτά στεγάζονται κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου και αρκετοί πολιτιστικοί σύλλογοι. Συμφωνήθηκε να γίνουν άμεσα οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να καταστεί εφικτό τόσο οι σύλλογοι όσο και οι υπηρεσίες του Δήμου να συνεχίσουν να στεγάζονται στα εν λόγω ακίνητα”.
Για όσους δεν κατάλαβαν, ο ΟΑΕΔ έχει πλέον στην ιδιοκτησία του τα ισόγεια καταστήματα των εργατικών πολυκατοικιών. Σε αυτά τα καταστήματα στεγάζονται διάφοροι σύλλογοι (έχουν γίνει και οι σχετικοί τσακωμοί μάλιστα), υπηρεσίες του δήμου, το Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Ιατρείο – στεγάζονται όμως και ιδιωτικές επιχειρήσεις, που πλήρωναν μέχρι σήμερα ενοίκιο στον δήμο για τη χρήση των χώρων: ένα πρακτορείο ΟΠΑΠ (χωρίς αρένα αυτό), ένα κουρείο και ένα καφενείο, τα γνωστά “Σκαλάκια” στην οδό Τρωάδος.
Μάθετε λοιπόν από εδώ, μια που δεν θα το μάθετε από τις ανακοινώσεις του δήμου ότι τα “Σκαλάκια” έκλεισαν, καθώς ο ΟΑΕΔ δεν δέχεται να συνεχίσει τη μίσθωση. Ο “κεντρικός σχεδιασμός” των κρατικών φορέων έλαμψε και πάλι. Η πραγματική, απλή και καθημερινή ανάγκη μιας εργατικής γειτονιάς για έναν χώρο ήπιας διασκέδασης και κοινωνικοποίησης, ειδικά για τις μεγαλύτερες ηλικίες, διαγράφεται βιαίως από κάποιους που δεν γνωρίζουμε, ενώ αυτοί που γνωρίζουμε σφυρίζουν αδιάφορα.
Ο Γιάννης Βούρος της επιχειρηματικότητας δεν είχε κάτι να πει γι’ αυτή την επιχειρηματικότητα: μια μικρή επιχείρηση που οι ιδιοκτήτες της είναι και εργαζόμενοι και επιτελεί έναν κοινωνικό ρόλο στο επίπεδο της γειτονιάς, όπως όλα τα καφενεία αυτής της χώρας (για το φαινόμενο “καφενείο”, υπάρχει βέβαια σημαντική βιβλιογραφία, δεν είναι της στιγμής να την επισκοπήσουμε).
Αλλά έτσι είναι. Υπάρχει η κοινωνία, υπάρχουν κι οι εχθροί της.
π.
