Ο μηχανολόγος Δημήτριος Κ. Ζάννος (1889-1967) ήταν της δεύτερης γενιάς της οικογένειας Ζάννου, που κράταγε από τον Ιωάννη (Κωνσταντινίδη) Ζάννο, μεγαλέμπορο σιτηρών στην Κωνσταντινούπολη.
Η πρώτη γενιά της οικογένειας Ζάννου ασχολήθηκε συστηματικά με την Οινοποιΐα, ενώ αξιοποίησε βιομηχανικά τη σταφίδα. Μετά την Εταιρεία “Οίνων και Οινοπνευμάτων”, η οικογένεια δημιούργησε την “Ανώνυμη Γενική Βιομηχανική Εταιρεία ΒΙΟ”, με τμήμα μηχανουργείου και σιδηρών κατασκευών, ασφαλτορυχείο, τμήμα βιομηχανικής παραγωγής ασφάλτου και εργοστάσιο ζύμης.
Ο Δημήτριος Κ. Ζάννος υπήρξε διευθυντής της “Εταιρείας Επιχειρήσεων” στο Μαντούδι, ίδρυσε το μηχανουργείο “Δ. Ζάννος και Ι. Κυριαζίδης” (1917), έγινε διευθυντής της ΒΙΟ και καθηγητής στην έδρα “Ανυψωτικών Μηχανών” του Ε.Μ. Πολυτεχνείου (1919-1924), απ’ όπου παραιτήθηκε για ν’ αφοσιωθεί στη ΒΙΟ. Ιδρυτικός μέτοχος το 1925 μαζί με τον Ν. Κανελλόπουλο και τον Αλ. Ζαχαρίου της ΑΕ Τεχνικών Εκδόσεων “Έργα” που εξέδιδε το περιοδικό Έργα με στόχο την προβολή της βιομηχανίας στον δημόσιο χώρο, ο Δημήτριος Ζάννος εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών με το Κόμμα των Φιλελευθέρων (1928-1932) και γερουσιαστής εκπρόσωπος των βιομηχάνων (1932-1935).
Τα παραπάνω άντλησα από μελέτη της Λήδας Παπαστεφανάκη με τίτλο “Οι Μηχανικοί στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου”, που δημοσιεύθηκε στον Μνήμονα της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού, τόμος 35, 2016, σελ. 233-264.
Από τις παραπομπές της Λήδας Παπαστεφανάκη σημειώνω εδώ τις ακόλουθες: 1) Νίκος Παντελάκης, “Η οικογένεια Ζάννου: Επιχειρηματική δραστηριότητα και οικογενειακό δίκτυο, 1885-1940”, δακτυλόγραφο 2.3.2012, εισήγηση στην Ελληνική Εταιρεία Οικονομικής Ιστορίας στις 12.3.2012 (προσβάσιμο στο http://www.nspantelakis.gr) και 2) Χριστίνα Αγριαντώνη, “Η ελληνική οινοβιομηχανία τον 19ο αιώνα: από την αναζήτηση της ποιότητας στον σταφιδίτη”, Ιστορία του ελληνικού κρασιού, Αθήνα 1992, σελ. 142-143.
Κώστας Π. Παντελόγλου
