Μετά τον Κώστα Θρακιώτη και τον Στρατή Δούκα, συνεχίζω την παρέλαση αναφορών στα γεγονότα, σκέψεων και γνωμών πνευματικών ανθρώπων με τον κριτικό της λογοτεχνίας Δημήτρη Ραυτόπουλο, που το καλοκαίρι του 1965 είχε δηλώσει τα παρακάτω, τα οποία δημοσιεύθηκαν στην Επιθεώρηση Τέχνης, έκτακτο τεύχος, Ιούλιος 1965:
“Κάθε ελεύθερος άνθρωπος αισθάνεται προσβεβλημένος από τις αθλιότητες που συμβαίνουν στην Πολιτεία μας. Η κυρίαρχη θέληση ενός περήφανου λαού ποδοπατιέται ξεδιάντροπα, ανάξιοι πολιτικάντηδες, επαίτες της εύνοιας, προδίδουν την εντολή του, τον παραδίδουν στην ερεθισμένη με διαταγές τους αστυνομική θηριωδία, χλευάζουν την δίκαιη οργή του και φτύνουν στο χυμένο αίμα της νεολαίας. Στην εποχή μας γίνεται προσπάθεια ν’ αναβιώσει η ελέω Θεού Μοναρχία. Το Σύνταγμα κουρελιάζεται. Οι δημοκρατικοί θεσμοί καταλύονται. Η πολιτική απιστία, η προδοσία, η εξαγορά, η ίντριγκα και η συνωμοσία ανάγονται σε αρετές. …
Η πνευματική μας οικογένεια συσπειρώνεται σήμερα ομόγνωμη και συγχρονίζεται στον δυνατό παλμό του Έθνους. Δεν έχει άλλο λόγο να πει κανείς σήμερα. Στον λαό, εκεί είναι η θέση μας. Ο λόγος πεθαίνει όταν καταλύεται η ελευθερία. Το πνεύμα ενώνει την δική του υπόθεση με την υπόθεση της Δημοκρατίας”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
