Χάρηκα χαρά μεγάλη, που η Αυγή της Κυριακής 19 Σεπτεμβρίου 2021 έδωσε τη δυνατότητα στους αναγνώστες της να γευτούν το πολιτικό πολιτιστικό και κοινωνικό κλίμα μιας ανεπανάληπτης εποχής, εκείνης των χρόνων του ’60.
Η αφορμή προφανώς ήταν ο θάνατος του Μίκη Θεοδωράκη – τα δύο φύλλα της Γενιάς μας που επιλέχθηκαν εικονίζουν το ένα τον Μίκη Θεοδωράκη Πρόεδρο της ΔΝΛ και τον Κώστα Βάρναλη Πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου της ΔΝΛ εν μέσω των Σοβιετικών κοσμοναυτών Λεόνωφ και Μπελάγιεφ κατά την επίσκεψή τους στην Αθήνα (βλ. Η Γενιά μας, αρ. φύλλου 5, 25 Σεπτεμβρίου 1965) και το άλλο το πρόσωπο του Μίκη Θεοδωράκη με αφορμή εκτεταμένη συνέντευξή του για το λαϊκό τραγούδι (βλ. αρ. φύλλου 13, 15 Ιανουαρίου 1966).
Δόθηκε έτσι μια δυνατότητα, περιορισμένη φυσικά, να δει κανείς τη στάση μιας άλλης Αριστεράς έναντι του Μίκη Θεοδωράκη, της παρουσίας και του έργου του, την ώρα που “δενόταν το ατσάλι” και όχι εκ των υστέρων εκμετάλλευσής του από τους ηττημένους του εμφυλίου, που εις ουδέν συνετέλεσαν τότε εν προκειμένω και επιπλέον θεωρούν λάθος το Εδαΐτικο παρελθόν1, δυστυχώς και με τη συναίνεση του Μίκη (βλ. το γράμμα του στον Δημήτρη Κουτσούμπα που κοινοποίησε το ΚΚΕ ένα χρόνο σχεδόν μετά.
Αναφορά φυσικά τα δύο αυτά φύλλα της Γενιάς μας στον Μίκη Θεοδωράκη δεν κάνουν μόνο σε ό,τι ως τώρα σημείωσα – και σε άλλες περιπτώσεις καταγράφουν φωτογραφικά και με κείμενο την παρουσία του Μίκη – δεν θα σημειώσω άλλα εδώ – αναζητήστε την Αυγή της Κυριακής 19 Σεπτεμβρίου 2021 με την προσφορά της να τα δείτε, να τα διαβάσετε σε τι αφορούν· αξίζει τον κόπο…
Η συγκίνησή μου από το γεγονός είναι μεγάλη, όχι μόνο γιατί υπήρξα συνεργάτης της Γενιάς μας, αλλά και διότι εκτιμώντας το έργο της, οργάνωσα Έκθεση από τις 27 μέχρι τις 29 Ιανουαρίου 2005 με θέμα “Η ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ, η δεκαπενθήμερη έκδοση της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ)”, η οποία έλαβε χώρα στη Νέα Φιλαδέλφεια (λεωφ. Δεκελείας 141, στο ισόγειο, έναντι του δημοτικής ιδιοκτησίας θερινού κινηματογράφου “Άλσος”). Τα όσα στην Έκθεση αυτή εκτέθηκαν παρουσίασα προσωπικά, προερχόμενα φυσικά από το Αρχείο μου.
Χάρηκα όπως είπα στην αρχή χαρά μεγάλη, όπως χάρηκα όταν η Αυγή έδωσε στην κυκλοφορία και τους τόμους με τα χρονογραφήματα του Βάρναλη που έχουν δημοσιευθεί στις σελίδες της, και θα χαρώ και όταν δώσει ό,τι αξιοσημείωτο σε όλους τους τομείς των χρόνων του ’50 και του ’60, που και σήμερα μπορεί να πλουτίσει τους πνευματικούς και πολιτικούς ορίζοντες των δημοκρατικών και προοδευτικών Ελλήνων και Ελληνίδων προς ανακοπή των δυσμενών εξελίξεων στη ζωή των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων και της πατρίδας, και την αντιστροφή αυτών των εξελίξεων σε θετική κατεύθυνση…
Θαρρώ πως η ευθύνη και το καθήκον της Αυγής στο πεδίο αυτό είναι πρωταρχικό, άλλωστε με αφορμή την έκδοση των χρονογραφημάτων του Βάρναλη είχε κάνει λόγο για ένα θησαυρό αποθησαυρισμένο στις σελίδες της…
Ε, ας φροντίσει για τη γνωριμία μ’ αυτόν, αλλά και εκείνον της Γενιάς μας, της Πανσπουδαστικής, της Επιθεώρησης Τέχνης, των Σύγχρονων Θεμάτων, των Δρόμων της Ειρήνης, του Ελεύθερου, της Ελληνικής Αριστεράς, της Πολιτικής-Οικονομικής Έρευνας του Γιάννη Βιστάκη, του Λαϊκού Δρόμου του Βασίλη Ρώτα, και φυσικά της Μάχης, του Δημοκρατικού Τύπου του Γιάννη Σοφιανόπουλου της Ένωσης Δημοκρατικών Αριστερών (ΕνΔΑ), του Προοδευτικού Φιλελεύθερου που καθημερινά από το 1950 ως το1953 στόλιζε τις σελίδες του το χρονογράφημα του Κώστα Βάρναλη πριν την Αυγή κοκ.2
Εμείς θα το χαρούμε και θα το βοηθήσουμε…
Κώστας Π. Παντελόγλου
- Το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1949-1968, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή 2012, είναι διαφωτιστικό σχετικά.
- Δεν μου διαφεύγει το γεγονός ότι τόσο Η Αυγή όσο και η Εποχή έχουν δώσει σποραδικά δείγματα του Τύπου της προδικτατορικής Αριστεράς. Ο λόγος όμως γίνεται από τη μεριά μου για κάτι συστηματικό – δεν παραγνωρίζω φυσικά τςι δυσκολίες για κάτι τέτοιο…
