Όσα ακολουθούν είναι από τη χειρόγραφη εργασία μου με τίτλο
ΓΝΩΣΙΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΟΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΣ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ
Οδοί και πλατείες και τα σημαινόμενά τους
διατυπωθέντα εγκυκλοπαιδικώς και συμπληρωθέντα βιβλιογραφικώς αλλά και μετά κειμένων διαφωτιστικών
Η εργασία μου αυτή ανασυστήνει τους δρόμους και τις πλατείες του Συνοικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας, πριν τις μετονομασίες ή και άλλο “πείραγμά” τους, που κατά τη γνώμη μου έχουν τραυματίσει τον χαρακτήρα του, ζωντανεύοντας κατά το δυνατόν τις Μικρασιατικές Πατρίδες, προάγοντας συνάμα τη γνώση για τη Μικρασία.
[Η οδός Ατταλείας] αναφέρεται στην Αττάλεια, πόλη της νότιας Μικράς Ασίας στην αρχαία Παμφυλία, και στον μυχό του ομώνυμου κόλπου. Κάτοικοι 25.000. Εκτίσθη από τον βασιλιά της Περγάμου Άτταλο Β’ το 158 π.Χ. και περιήλθε στους Ρωμαίους το 133 π.Χ. Ήταν μια από τις πόλεις που επισκέφθηκε ο Απόστολος Παύλος. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο έφθασε σε μεγάλη ακμή, επειδή ήταν κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου. Περιήλθε κατά καιρούς στους Σελτζούκους Τούρκους, Φράγκους, Ενετούς και τέλος στους Τούρκους. Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 κατέφυγαν εκεί πολλές οικογένειες από την Πελοπόννησο. Το 1913 άρχισαν οι διωγμοί του ελληνικού στοιχείου. Το έτος 1919 κατελήφθη από τους Ιταλούς, αλλά τον επόμενο χρόνο εγκαταλείφθηκε. Πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 είχε 13.000 Έλληνες κατοίκους, οι οποίοι κατέφυγαν στην Ελλάδα.
Κατατοπιστικά περί Ατταλείας τα παρακάτω:
Ανωνύμου, “Περιγραφή της πόλεως Ατταλείας (ίδρυση και ιστορία· άποψη· αρχαιότητες και αρχαία νομίσματα, ποταμοί, γεωργία, όρη, κλίμα· πληθυσμός· εκκλησίες· σχολεία· δρόμοι· πολιτική και εκκλησιαστική διοίκηση· υποπροξενεία· εμπόριο)”, περιοδικό Ξενοφάνης Ε’ (1907-1908), σελ. 244-259
Κλ. Ιατρίδου, “Αττάλεια [Οικονομία της Αττάλειας]”, περιοδικό Ξενοφάνης Ζ’ (1910), σελ. 372-381
Ιωάννης Ηλ. Βολανάκης, “Χριστιανικά Μνημεία της ΝΔ Μικράς Ασίας [Τα Χριστιανικά Μνημεία της Αττάλειας]”, Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, τόμος δέκατος τρίτος 1999-2000, σελ. 11-64, ειδικότερα σελ. 41-48
Σ. Πεχλιβανίδης, Η Αττάλεια και οι Ατταλειώτες, Τόμοι Α+Β
Η οδός Ατταλείας, παράλληλη των οδών Μερσίνης, Κιλικίας και Φωκών, συναντάται με τη λεωφόρο Δεκελείας και τις οδούς Αδάνων και Καππαδοκίας.
Προσθέτω ότι τα εγκυκλοπαιδικώς διατυπωθέντα από τα παραπάνω τα άντλησα 1) από το Μάρω Βαμβούκα-Βασίλης Μεγαρίδης, Οδωνυμικά. Η σημασία των ονομάτων των οδών της Αθήνας, Δήμος Αθηναίων Πνευματικό Κέντρο 1990 και 2) από την Σύγχρονη Παγκόσμια Εγκυπκλοπαίδεια της “Πρωΐας”, β’ έκδοση, Εκδοτικός Οίκος Δημητράκου 1955.
Κώστας Π. Παντελόγλου
