Στις 24 Οκτωβρίου 2021, μ’ αφορμή την εμφάνιση του έργου της δήθεν «Αστικής ανάπλασης και προστασίας περιβάλλοντος ευρείας περιοχής ιστορικού κέντρου Δημοτικής Ενότητας Νέας Φιλαδέλφειας», χρηματοδοτημένου κι αυτού με 2 εκατ. ευρώ από τις δικές μας τσέπες, γράψαμε για πολλοστή φορά δυο λόγια για την κατεύθυνση που έχουν πάρει τα πράγματα.
Χωρίς χρονοτριβή, ο Κώστας Κακάτσος επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις στην Αναζήτησή του, λέγοντας, με “προνομιακή” πληροφόρηση απ’ την πλευρά Γρετζελιά, προφανώς, ότι το έργο είναι, “απλώς”, μια φέτα απ’ το σαλάμι των “συνοδών έργων”.
Τώρα που η διοίκηση Βούρου-Κωνσταντινίδη φέρνει εκ νέου το ζήτημα της αλλαγής του Προεδρικού Διατάγματος προστασίας του προσφυγικού συνοικισμού, ο Κώστας Κακάτσος εκφράζει έκπληξη για τη δήθεν χρήση εισήγησης του 2016. Είναι δικαιολογημένος; Είναι δικαιολογημένοι να εκπλήσσονται όσοι εκφράζονται από αυτό το δημοσίευμα;
Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά:
Ήδη απ’ το 2014, το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής (Ν. 4277/14) όρισε για τη Νέα Φιλαδέλφεια χρήσεις ασύμβατες με τα όσα προέβλεπε το Προεδρικό Διάταγμα του 2001 – εμπόριο, μεταφορές, τουρισμός κλπ., έναντι της αμιγούς κατοικίας που λέει το ΠΔ και η ιστορία του συνοικισμού. Στο βαθμό που υπήρχε διακομματική συμφωνία εκτός πόλης γι’ αυτή την αλλαγή, ήταν θέμα χρόνου, να τεθεί στο τραπέζι η αλλαγή του Προεδρικού Διατάγματος για να καλύψει αυτές τις χρήσεις.
Τη βρώμικη δουλειά δεν την έκανε καμιά επάρατος δεξιά κυβέρνηση, αλλά η “αριστερή” δημοτική αρχή του Αριστείδη Βασιλόπουλου, ακριβώς με τη διαδικασία που ανασύρει σήμερα η δημοτική αρχή Βούρου-Κωνσταντινίδη: Έκανε μια συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο στις 22/6/2015. Εκεί ο εισηγητής Κώστας Μπαρούτας (πολιτικός μηχανικός της πόλης, ειδικός σύμβουλος του Βασιλόπουλου και παλιός αναρχικός, για να μην ξεχνιόμαστε) επικαλέστηκε τον Ν. 4269/14 ως ευκαιρία. Το σώμα όρισε μια επιτροπή για να συζητήσει δήθεν τις μικρές αλλαγές που φαίνονταν ανέκαθεν λογικές (και ανάγονται πιθανότατα σε μικροαποκλεισμούς που ήθελε να επιβάλει η διοίκηση του 2001, προκειμένου να εξυπηρετήσει φίλους). Αλλά βέβαια η Δύναμη Πολιτών τη συζήτηση την άνοιξε κανονικά, και ήταν συζήτηση σε κατεύθυνση άρσης των εγγυήσεων του ΠΔ. Η ορισθείσα επιτροπή συνεδρίασε μία φορά το 2016, χωρίς να το μάθουμε ποτέ, κι αυτό το πρακτικό έρχεται τώρα προς έγκριση στο δημοτικό συμβούλιο.
Γιατί δεν ήρθε νωρίτερα; Φαίνεται ότι στην πορεία κάποιοι εντός Δύναμης Πολιτών κατάλαβαν ότι κάτι δεν πάει καλά (δεν είχε γίνει ακόμη κι η επανίδρυση της παράταξης κι υποτίθεται ότι κάποιοι στέκονταν κριτικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ μετά το δημοψήφισμα) και το συγκράτησαν το πράγμα – για όσο μπορούσαν. Γι’ αυτό και πρώην στελέχη της Δύναμης Πολιτών, που πήραν και θέσεις ευθύνης κατά τη διάρκεια της θητείας 2014-2019, σήμερα κάνουν τους ανήξερους (πρόσφατα είχαμε μια τέτοια συζήτηση με πρώην αντιδήμαρχο).
Όμως η διοίκηση έχει συνέχεια. Τώρα, λοιπόν, που η δημοτική αρχή Βούρου-Μελισσανίδη θέλει αλλαγή του ΠΔ (με αιχμή το πάρκινγκ στο Πάρκο Μικρασιατών που δεν μπορεί να γίνει αλλιώς), ξεκινάει από εκεί που το άφησε ο Αριστείδης Βασιλόπουλος. Η διαδικασία είναι ορθή – το περιεχόμενο είναι το πρόβλημα… Αυτά για τους δήθεν εκπλησσόμενους, που θέλουν να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες αυτής της πόλης απ’ τις ευθύνες τους.
Πού αλλού θα φτάσει το πράγμα με την τροποποίηση του ΠΔ; Δεν θέλει και πολλή φαντασία. Διαβάστε τι προβλέπει για τη Νέα Φιλαδέλφεια το Ρυθμιστικό του 2014, ανατρέξτε και στα πρακτικά του δημοτικού συμβουλίου της 22/6/2015 για να δείτε το κόνσεπτ όπως αναπτύσσεται μέσα στην πόλη: επισκέπτες από παντού για να πιούνε το καφεδάκι τους, ιδιοκτήτες ακινήτων που φαντάζονται γιγαντιαία έσοδα από ενοίκια επαγγελματικών χώρων και άλλα ωραία – τύχη Ψυρρή, μόνο που εκεί δεν υπήρχαν κατοικίες, αλλά άλλες επαγγελματικές χρήσεις κυρίως. Κι αυτά τα έχουμε ξαναγράψει.
Χαμένοι της υπόθεσης, όσοι έχουν επενδύσει οικονομικά ή συναισθηματικά στον προσφυγικό συνοικισμό για να κατοικήσουν, δηλαδή να ζήσουν σ’ ένα ανθρώπινο περιβάλλον. Ωραία παραδείγματα τέτοιων χαμένων βρίσκει κανείς σε όλες τις παρατάξεις φυσικά, αρκεί να είναι κάτοικοι του συνοικισμού. Και στην παράταξη Βούρου: τον Σπύρο Γραμμένο, για παράδειγμα.
Ο Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας, αλλά και το Χαμπέρι της Στρούγκας, όπως και μια ομάδα ανθρώπων που δραστηριοποιούνταν στη Στρούγκα έθεσαν εγκαίρως τον προβληματισμό, και φυσικά ο Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας εξακολουθεί να τον θέτει. Αλλά με δεδομένη την ιδέα της “πλατείας Μελισσανίδη” και της πραγματικότητας της εστίασης όπως έχει διαμορφωθεί την τελευταία οκταετία, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον της Ν. Φιλαδέλφειας. Το πιθανότερο είναι οι ιστορικοί του μέλλοντος να γράψουν πως οι άνθρωποι της πόλης των πρώτων δεκαετιών του 21ου αιώνα δεν είχαν την απαιτούμενη αντίληψη για να διατηρήσουν την τοπική ταυτότητα και απορροφήθηκαν από τη διαδικασία της κατανάλωσης…
Το σύντομο συμπέρασμα είναι απλό: αντιπολίτευση δεν έχουμε σ’ αυτόν τον δήμο, όπως δεν έχουμε έκφραση αριστεράς, σε καμιά απόχρωσή της (επειδή κι αυτά τα έχουμε ξαναγράψει, δείτε εδώ κι εδώ).
π.
