“Στην τελική ευθεία εισέρχεται η υλοποίηση του έργου επισκευής της γέφυρας στην Οδό Βρυούλων επί της Εθνικής Οδού Αθηνών – Λαμίας στη Νέα Φιλαδέλφεια” – έτσι έγραψε προ ημερών η βαριά πένα του γραφείου τύπου του δημάρχου και φρόντισαν να αναπαράγουν τα γνωστά φερέφωνα.
Τι έλεγε παρακάτω η ανακοίνωση; Ότι ο δήμαρχος, ο περιφερειάρχης και ο διευθύνων σύμβουλος μιας ανώνυμης εταιρείας συμφερόντων της Περιφέρειας Αττικής υπέγραψαν μια σύμβαση για να καταρτιστεί μελέτη σύμφωνα με την οποία θα πραγματοποιηθεί η επισκευή της γέφυρας. Άρα δεν μιλάμε για τελική ευθεία, αλλά για αρχικό … ζιγκ ζαγκ. Οι τρεις φορείς συμφώνησαν τη δουλειά να διαχειριστεί ο τρίτος, που θα κάνει έναν διαγωνισμό, όπου θα εμφανιστούν κάποιοι ενδιαφερόμενοι μελετητές, μετά θα τον κερδίσει κάποιος μελετητής, μετά θα κάνει τη μελέτη, μετά θα την παραδώσει, μετά η ΑΕ θα την παραδώσει στις υπηρεσίες της Περιφέρειας, μετά η Περιφέρεια θα εντάξει το έργο στο τεχνικό της πρόγραμμα, μετά θα ψάξει για χρηματοδότηση, μετά θα κάνει έναν διαγωνισμό για εργολάβο, μετά κάποιος εργολάβος θα το αναλάβει και μετά θα ξεκινήσει το έργο και μετά … θα μπει στην τελική ευθεία, αφού βεβαίως ληφθούν οι συνήθεις παρατάσεις.
Πέρα απ’ την πλάκα, που προσπαθούν να μας κάνουν οι αργόμισθοι των γραφείων τύπου, τίθεται κι ένα σημαντικό ζήτημα: από το κείμενο του δελτίου τύπου προκύπτει ότι πιθανότατα υφίσταται στόχος η συγκεκριμένη γέφυρα να γίνει ψηλότερη. Αυτό, από τεχνική σκοπιά, σημαίνει κάτι για τα πατήματά της στην πλευρά της Νέας Φιλαδέλφειας, που μπορεί να απαιτήσουν απαλλοτριώσεις ιδιωτικών ιδιοκτησιών (οι οποίες, βεβαίως, έχουν χάσει την αξία τους ως ακίνητα ακριβώς λόγω της ύπαρξης της γέφυρας).
Η συγκεκριμένη γέφυρα έχει μετατρέψει από την εποχή της δικτατορίας την πόλη μας σε πόλη-πέρασμα. Επρόκειτο για μια προβληματική, κοντόφθαλμη έμπνευση που μετέφερε υπερτοπική κίνηση στα στενάκια του συνοικισμού – καταρχάς στη Βρυούλων, αλλά και στους καθέτους που χρησιμοποιούν οι οδηγοί για να γλιτώσουν απ’ το αναπόφευκτο μποτιλιάρισμά της (βασικά στη Σταματιάδη αλλά και στον αφύλακτο πεζόδρομο της Χατζηγεωργίου), ενώ συνοδεύτηκε τότε και από τη μετατροπή της πλατείας Πατριάρχου σε διασταύρωση με φανάρια.
Μένει να δούμε με λεπτομέρειες τι προβλέπεται για τη γέφυρα αυτή, αλλά βεβαίως γνωρίζουμε καλά από τη μέχρι τώρα χρήση της και την κίνηση που προσέλκυσε, αλλά και τη δεδομένη σήμερα κυριαρχία του ΙΧ σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της πόλης, ότι το μέλλον προβλέπεται ακόμη χειρότερο για όσους αντιλαμβάνονται την πόλη ως ένα πεδίο πεζής ή ελαφριάς εποχούμενης μετακίνησης όπου η ζωή συμβαίνει στο επίπεδο του δρόμου.
Ψιλά γράμματα, θα πείτε – στα ψιλά γράμματα όμως κρύβονται τα τέρατα που μας επιφυλάσσουν όσοι διεκδικούν να βάζουν τα ονοματάκια τους στη μαρκίζα.
π.
