Κυκλοφόρησε το βιβλίο του Λουκά Χριστοδούλου με τίτλο Από τους Ποδαράδες 1922 στη Νέα Ιωνία 1934 (Εκδόσεις Μπαλτά), το οποίο αναφέρεται στην πρώτη δωδεκαετία των Ποδαράδων. Ποδαράδες λέγαμε ως και τη δεκαετία του ’50 τη Νέα Ιωνία, όπως λέγαμε Ποδονίφτη τη Νέα Φιλαδέλφεια την ίδια περίοδο.
Τι κυρίως χαρακτηρίζει το ογκώδες αυτό βιβλίο των 720 σελίδων; Νομίζω η τακτική παράθεση των ευρημάτων του Λουκά Χριστοδούλου, από το υπομονετικό ξεφύλλισμα πρωτίστως των αθηναϊκών αλλά και των μικρασιατοπροσφυγικών εφημερίδων, με στόχο την επισήμανση μικρότερων ή μεγαλύτερων δημοσιευμάτων σχέσιν εχόντων με πρόσωπα και ζητήματα της καθημερινότητας των μικρασιατοπροσφυγικών Ποδαράδων της πρώτης δωδεκαετίας.
Μια ανισότητα θαρρώ χαρακτηρίζει αυτή την παράθεση, προεξέχουν τα αφορώντα εκλογές (βουλευτικές, δημοτικές κά) και οι κάθε λογής ρυθμίσεις της καθημερινότητας των μικρασιατοπροσφυγικών Ποδαράδων.
Χαρακτηριστικά ατελής η αναφορά ακόμα και στις πνευματικές κορυφές των Ποδαράδων (Άγγελος Σημηριώτης, Φώτης Κόντογλου, Μένος Φιλήντας, Νίκος Μηλιώρης) – κάνει εντύπωση ότι τίποτα δικό τους δεν περιλαμβάνεται στη βιβλιογραφία του βιβλίου αυτού του Λουκά Χριστοδούλου.
Λιγοστά τα τεχνικά των Ποδαράδων και των παραγωγικών τους μονάδων, λείπουν ουσιώδη σχετικά από τη βιβλιογραφία.
Στη σελίδα 359 του βιβλίου του ο Λουκάς Χριστοδούλου επιχειρεί μια ατεκμηρίωτη αναφορά μελισσανίδειου αρώματος για το Γήπεδο της ΑΕΚ (!) – ενώ στη βιβλιογραφία του ούτε το βιβλίο του Μακρίδη (1953), ούτε το βιβλίο της επίσημης ΑΕΚ (2014) περιλαμβάνει…
Στη σελ. 360 του βιβλίου του ο Λουκάς Χριστοδούλου σημειώνει: “Σ’ ένα μικρό προσφυγικό οίκημα της Ν. Φιλαδέλφειας άφησε την τελευταία του πνοή ο εξόριστος Πατριάρχης Κωνσταντίνος…” – χρειάζονται θαρρώ και κάποια διασταύρωση ορισμένα πράγματα πριν γραφτούν: Και τούτο διότι το προσφυγικό οίκημα που διέμενε ο Πατριάρχης Κωνσταντίνος κάθε άλλο παρά μικρό ήταν, χαρακτήριζε την εμπρός του πλατεία, από τον εξώστη του μίλησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1928, ο Κ. Τσαλδάρης το 1935, ενώ στην Κατοχή στεγάστηκε η Ιταλική Καραμπινιερία και με την Απελευθέρωση η Πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ. Κατά τα Δεκεμβριανά βομβαρδίστηκε από την Αγγλική αεροπορία, μεταπολεμικά δε στον κήπο του σπιτιού του Πατριάρχη λειτούργησε (από το 1946) ο θερινός κινηματογράφος “Βόσπορος” με είσοδο από την οδό Προύσης και έξοδο στην οδό Επταλόφου.
Στη σελ. 399 και σε σημείωση για τον Κ. Βαρουτσή σημειώνεται ότι αυτός ήταν υποψήφιος δήμαρχος Νέας Ιωνίας το 1934 με το ΠΑΜΕ (!) – το ΠΑΜΕ όπως υπήρξε ως Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος στις βουλευτικές εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 και υπάρχει ως σύμπραξη συνδικαλιστικών δυνάμεων από το 2000 (Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο).
Και κάτι τελευταίο, επί του παρόντος: αφού ο Λουκάς Χριστοδούλου αποφάσισε να περπατήσει και σε χωράφια φιλαδελφειώτικα, πώς δεν περιέλαβε στη βιβλιογραφία του το βιβλίο μου Πλατεία Πατριάρχου, η καρδιά της Νέας Φιλαδέλφειας, αλλά και το ιστολόγιο Ο Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας, το οποίο και σε πολλά της Νέας Ιωνίας αναφέρεται;
Έχοντας διεξέλξθει το εν λόγω βιβλίο του Λουκά Χριστοδούλου, καλό είναι να σημειώσω πως ο Έσπερος, η Μπριτάννια, η Χρυσαλλίδα, στον Ποδονίφτη (Νέα Φιλαδέλφεια) δραστηριοποιήθηκαν, ενώ και πολλά στους Ποδαράδες (Νέα Ιωνία) καταχωρηθέντα, στα σύνορα των δύο πόλεων βρίσκονται…
Κώστας Π. Παντελόγλου
