Χθες το απόγευμα αναδημοσιεύσαμε ένα επίκαιρο κείμενο, το οποίο είχε δημοσιευτεί πριν ενάμιση περίπου χρόνο στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”. Χιλιάδες ήταν οι αναγνώστες του, αυτή τη φορά.
Δύο ήταν οι προελεύσεις τους. Η μία εξέφραζε την πλευρά της “οικογένειας της ΑΕΚ”, με τρόπους όπως οι παρακάτω:
Σεξισμός, απειλές, χειριστικότητα και, βεβαίως, μπόλικη αντικοινωνικότητα, με αιχμή την αναίρεση του δασικού χαρακτήρα του Άλσους μας. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Αυτή είναι η γενική μενταλιτέ των ηχηρών υποστηρικτών του γηπέδου, οι οποίοι διαμορφώνουν το κλίμα και το επίπεδο της σχετικής συζήτησης.
Οι λοιποί αναγνώστες είναι βεβαίως εκείνοι που συμμερίζονται τον προβληματισμό μας. Είναι κάτοικοι της πόλης, δεν είναι λίγοι και, βεβαίως, θέτουν τα ερωτήματά τους όπως μπορούν, κάθε φορά, δηλαδή κατά κανόνα χαμηλόφωνα – και τα θέτουν αρκετά έντονα ώστε οι υποψήφιοι δήμαρχοι των εκλογών του 2023 να ξεκινούν ουσιαστικά την προεκλογική τους καμπάνια ποζάροντας μπροστά στην “Αγιά Σοφιά” για να πουν ότι δημιουργεί προβλήματα στην πόλη (εδώ, π.χ. ο Στέφανος Γατσούλης).
Γι’ αυτούς που θα έχουν το τσαγανό να διεκδικήσουν την τοπική ψήφο (πολύ αμφισβητήσιμο πόσοι και ποιοι θα είναι όταν έρθει η ώρα να κλείσουν οι συνδυασμοί), τίθεται βεβαίως ένα ερώτημα: Θα διαχωρίσουν τη θέση τους απ’ το “Όλο το Άλσος γήπεδο”; Ή τους δήθεν προβληματισμούς θα τους καταπίνουν όποτε νιώθουν την πίεση του μηχανισμού Μελισσανίδη; Για δείτε για παράδειγμα τα τρομαγμένα βλέμματα δύο απόλυτων υποστηρικτών του Μελισσανίδη, που είναι αυτή τη στιγμή απόλυτα έρμαιά του.
Αν σε λένε Βούρο, Γατσούλη, Τομπούλογλου, Ανεμογιάννη, Σερετάκη και ό,τι άλλο μας προκύψει στην πορεία (αυτός ο Παντελής Γρετζελιάς, τι θα κάνει άραγε στις επόμενες εκλογές;) δεν είναι κι εύκολο να βρεις μια λύση σε αυτό πρόβλημα…
π.
