Την Κυριακή στις 29 Ιανουαρίου το βραδάκι είχαμε ματς. Δεν είναι αυτή η είδηση, βέβαια.
Η είδηση είναι πως λίγη ώρα μετά την έναρξη του αγώνα, το παρκάρισμα ορισμένων φιλάθλων ακριβώς στο σημείο όπου το λεωφορείο 755 στρίβει από τη λεωφόρο Δεκελείας προς την οδό Πίνδου εμπόδισε τόσο το τρόλεϊ αρ. 6 να συνεχίσει τη διαδρομή του προς το κέντρο, όσο και το λεωφορείο 755 να κατευθυνθεί προς τις Αχαρνές, το γειτονικό μας Μενίδι. Έτσι, τα οχήματα άνοιξαν τις πόρτες τους και άφησαν τους επιβάτες στην τύχη τους. Στο βάδισμα όσων είχαν τη δυνατότητα να περπατήσουν, μελωδική συντροφιά οι ενθουσιώδεις κραυγές των φιλάθλων.
Σημειακό γεγονός, μπορεί να πείτε, μεμονωμένο. Μια φορά στις 15 ο αγώνας. Όμως από τις 8 ως και τις 18/1 υπήρξαν τέσσερις αγώνες. Στις 8/1 μάλιστα έκλεισε η λεωφόρος Δεκελείας από το ύψος των εργατικών πολυκατοικιών και κάτω λόγω επεισοδίων. Η αστυνομία πληροφορούσε τις και τους κατοίκους, που πεζές, πεζοί, με καροτσάκια, πατίνια, ποδήλατα ή άλλα οχήματα κατευθύνονταν προς την πλατεία Πατριάρχου, πως θα έπρεπε υποχρεωτικά να γυρίσουν σπίτι, ενώ οι συγκοινωνίες έπαψαν να λειτουργούν. Το χειρότερο, όχι μόνο για όσους κινούνταν πεζοί, αλλά και για όσους κατοικούν σε σπίτια στην ευρύτερη περιοχή του γηπέδου – εκτός από τις εικόνες και τους ήχους μάχης – ήταν το κάψιμο στο λαιμό και τα αναπνευστικά προβλήματα από τα δακρυγόνα που έπεσαν. Τις μέρες των επόμενων αγώνων τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα, όμως μέσο μαζικής μεταφοράς έβλεπες με τα κυάλια. Γενικώς, αν είσαι κάτοικος Νέας Φιλαδελφείας και περιχώρων, δεν μπορείς να πας όπου θες, όποτε θες: τέλος πια οι τέτοιες ελευθερίες.
Οι πολίτες του δήμου Ν.Φ.-Ν.Χ. καιρό τώρα ψιθυρίζουν πόσο έχει χειροτερεύσει η κατάσταση, ιδίως από το άνοιγμα της υπογειοποίησης και μετά: δέκα λεπτά τουλάχιστον για μια στάση και μόνο ανεβαίνοντας από την πλατεία προς τα πάνω, προς Κόκκινο Μύλο, Μενίδι ή Κηφισιά.
Ναι, το περιμέναμε. Σημαίνει αυτό πως δε χρειάζεται να μας απασχολήσουν τα αποτελέσματα όχι μόνο των αγώνων, αλλά κυρίως εκείνα της λειτουργίας του γηπέδου πάνω στη ζωή των ανθρώπων της πόλης μας; Να μας απασχολήσουν στα σοβαρά δηλαδή, και όχι στο πλαίσιο μιας γενικευμένης προεκλογικής φούριας. Με λύσεις που δε θα χειροτερεύουν κι άλλο τη ζωή μας – μετατρέποντας ας πούμε σε πάρκινγκ και τα πάρκα μας…
λ.
