Η δημοσιευθείσα απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της Δύναμης Πολιτών για διάλυση της παράταξης που είχε ιδρύσει ο Θανάσης Μάλλιος, έρχεται να επισφραγίσει και τυπικά έναν κύκλο που ξεκίνησε το 2014, παράλληλα με τον κύκλο ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.
Βεβαίως, το γεγονός ότι η Νέα Δύναμη Πολιτών με επικεφαλής τον Γιώργο Ανεμογιάννη αποσύρεται από τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές δεν είναι άσχετο με την επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις πρόσφατες διπλές βουλευτικές εκλογές και την αβεβαιότητα αυτού του πολιτικού χώρου μπροστά στην επόμενη ημέρα.
Η Νέα Δύναμη Πολιτών υποπίπτει για πολλοστή φορά, με αυτή της την απόφαση, σε ένα λογικό και αντιδιαλεκτικό σφάλμα, υποθέτοντας ότι η δυνατότητά της να παρέμβει στην τοπική κοινωνία εξαρτάται από την αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: αφού αυτός καταποντίστηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια-Νέα Χαλκηδόνα (3.621 ψήφοι τον Ιούνιο του 2023 έναντι 6.725 ψήφων το 2019), θα καταποντιστεί και η ίδια.
Αυτό που μάλλον δεν έχουν συνειδητοποιήσει όσοι υπογράφουν την απόφαση της ΓΣ της Δύναμης Πολιτών, είναι πως στην πολιτική, και μάλιστα στην τοπική πολιτική, τα πράγματα μπορεί να συμβαίνουν και αντίστροφα – αν θες φυσικά. Όμως εδώ η επίκληση της άγονης προσπάθειας για συνθέσεις με τις λοιπές παρατάξεις, πέραν της έμμεσης αναγνώρισης ότι η επιρροή της Δύναμης Πολιτών σε περίοδο αδράνειας και ήττας του πολιτικού της χώρου και χωρίς “χαρισματικό ηγέτη” (αυτός έφυγε εγκαίρως!) είναι πολύ χαμηλή, σηματοδοτεί και τον ετερόφωτο χαρακτήρα του πολιτικού προβληματισμού των μέχρι πρότινος μελών της Δύναμης Πολιτών: Αντί η ζωτικότητα της από τα κάτω τοπικής πολιτικής ζωής να δίνει κίνηση στην κεντρική πολιτική, η νεκρική αποφορά της κεντρικής πολιτικής παρασέρνει στο νεκροταφείο τους ντόπιους θεατές (και όχι δράστες) του πολιτικού σκηνικού. Περί επιτελεστικότητας, δηλαδή, ή δε νογάνε καθόλου ή νογάνε πολύ καλά.
Γι’ αυτό είναι μάλλον υποκριτική η απαρίθμηση των ζοφερών στοιχείων του τοπικού μας μέλλοντος, δηλαδή του παρόντος μας, στη δημοσιευθείσα απόφαση. Αν οι ομιλούντες χαρακτηρίζουν εαυτούς αριστερούς και αγωνιστές, θα περίμενε κανείς να χώσουν τα χέρια τους στα σκατά και να προσπαθήσουν για κάτι καλύτερο. Βεβαίως μια που δεν το έκαναν όσο και όπως έπρεπε στις κρισιμότερες στιγμές (τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ως “κυβερνώσα αριστερά” σε κεντρική κυβέρνηση και Περιφέρεια Αττικής έπαιζε απροκάλυπτα το παιχνίδι του Μελισσανίδη δέρνοντας με τον … Βίτσα και τον Σκουρλέτη τα μέλη της τοπικής του που αντιδρούσαν), γιατί να το κάνουν τώρα; Σωστό κι αυτό, κι ας ακούγεται σκληρή κριτική προς κάποιους (όχι όλους) που δέχτηκαν ανυπόφορες πιέσεις κατά τη διάρκεια της θητείας τους στη δημοτική αρχή – πιέσεις των οποίων η έκταση και η μορφή είναι κατανοητές και όχι αμελητέες σε ανθρώπινο επίπεδο, ειδικά απ’ όσους δέχτηκαν ανάλογες πιέσεις χωρίς να έχουν οφίκια και σχετική προστασία.
Από την άλλη, η απόφαση της Δύναμης Πολιτών να μην κατέβει στις δημοτικές εκλογές έχει μια κάποια ειλικρίνεια και έκαστος των συμμετεχόντων της ΓΣ της ενσαρκώνει, αν δεν αναγνωρίζει κιόλας μια παλαιότερη διαπίστωσή μας, που έχουμε επανειλημμένα θυμίσει στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” – πιο πρόσφατα, σχολιάζοντας προ μηνών τη στάση αναμονής των δημοτικών παρατάξεων ενόψει των βουλευτικών εκλογών.
Και είναι βέβαιο ότι ο Κώστας Π. Παντελόγλου, που αυτές τις ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον θάνατό του, είχε δίκιο όταν έγραφε στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” ήδη απ’ τον Ιούνιο του 2014 ότι ο χειρισμός της υπόθεσης της Νέας Φιλαδέλφειας θα είναι λυδία λίθος όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ φυσικά, αλλά για όλους τους παράγοντες του δημόσιου βίου – και ειδικότερα για όσους δηλώνουν αριστεροί, κομμουνιστές, επαναστάτες, ανατρεπτικοί κλπ., συμπληρώνουμε εμείς. Από μια άποψη δε, ο Κώστας Π. Παντελόγλου υπήρξε τυχερός που δεν πρόλαβε να δει τον πλήρη εξευτελισμό του ΚΚΕ στο πρόσωπο του γενικού του γραμματέα να εντοιχίζει δήθεν … αντιφασιστική πλάκα στο γήπεδο Μελισσανίδη, λίγες βδομάδες μετά τα βεβιασμένα του εγκαίνια – για να μην αναφέρουμε τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων του στις πρόσφατες εκλογές, που προαναγγέλουν να μας έρχονται Αγγελίδηδες στο δημοτικό συμβούλιο για να μιλάνε ως κομμουνιστές…
Τι μέλλει γενέσθαι στις δημοτικές εκλογές ως προς την έκφραση των αριστερών και προοδευτικών απόψεων στην πόλη, τώρα που δεν θα έχουμε τη Δύναμη Πολιτών; Τι είχαμε, τι χάσαμε, θα μπορούσε να πει κανείς, κρίνοντας απ’ την τετραετία της στην αντιπολίτευση, αλλά και από μια σειρά επιλογές για τις οποίες της ασκήσαμε συστηματική κριτική κατά την τετραετία που άσκησε τοπική εξουσία.
Φαίνεται, ωστόσο, πως η διαλυθείσα Δύναμη Πολιτών έχει δύο (τουλάχιστον) τάσεις: Ορισμένοι θα συμμετάσχουν σε πιο … κεντρώα, “Αχτσιογλικά”, ας τα πούμε, ή πασοκικής υφής σχήματα, των οποίων την τύχη θα μπορούμε να πιθανολογήσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια αφού μετρήσουμε πόσοι (δεν) θα πάνε να ψηφίσουν νέο πρόεδρο ΣΥΡΙΖΑ.
Κάποιοι άλλοι, θα στηρίξουν την παράταξη του ΚΚΕ, η οποία στην ανακοίνωση της διαλυόμενης Δύναμης Πολιτών φωτογραφίζεται κατά τρόπο που δεν αντιστοιχεί στον βίο και την πολιτεία της Λαϊκής Συσπείρωσης στην πόλη μας την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον. Και επ’ αυτού έχουμε γράψει αρκετές φορές εδώ, αλλά ας πούμε συνοπτικά πως, αν δεν μας απατά τραγικά η μνήμη μας, δεν έχουμε δει κάποια πρωτοβουλία της για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζόμενων στην εστίαση στην πόλη του κεμπάπ, ούτε για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος και του δημόσιου χώρου, ούτε για το κόστος της κατοικίας, ούτε για την αύξηση των ενοικίων, ούτε για την έλλειψη στέγης και τη συνακόλουθη έξοδο των κατοίκων που ήταν ενοικιαστές, ούτε για την επιβάρυνση της καθημερινότητας των κατοίκων που παραμένουν εδώ ως ιδιοκτήτες, ούτε για τη μείωση της ποιότητας ζωής λόγω της υπέρμετρης “ανάπτυξης” των καταστημάτων εστίασης, μιας δραστηριότητας ασύμβατης με την κατοικία. Δεν τους έχουμε ακούσει να λένε, αν και λαλίστατοι κατά τ’ άλλα, για τη μετατροπή της ζωής των κατοίκων αυτής της πόλης σε φολκλορικό ντεκόρ.
Εκείνο που εξακολουθεί να λείπει, λοιπόν, ακόμη και με το αριστερότερο κομμάτι της Δύναμης Πολιτών να ενσωματώνεται στη Λαϊκή Συσπείρωση μετά τη διάλυση, είναι μια γνήσια έκφραση όσων εδώ και δέκα χρόνια υποχρεώθηκαν και υποχρεώνονται να σιωπήσουν, ελλείψει χώρου και γνήσιων, ειλικρινών λαϊκών εκπροσωπήσεων. Και κάπως έτσι πλησιάζουμε επικίνδυνα στις δημοτικές εκλογές, οι οποίες, ελλείψει άλλων ενδιαφερόμενων, μπορεί και να μας ξαναδώσουν Γιάννη Βούρο στο τιμόνι, αφού κι οι τύποις αντίπαλοί του είναι κάτω του μετρίου – αλλά γι’ αυτά, μια άλλη φορά.
π.
