Γράφαμε προ ημερών ότι δεν έχει περάσει και τόσος καιρός απ’ την εποχή που τόσο οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες όσο και τα πολιτικά κόμματα προσπαθούσαν να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Καθώς η κεντρική πολιτική ξανακάθεται στον σβέρκο της τοπικής πολιτικής, μετά τη σύντομη «αταξία» της κρίσης, αλλά και του προηγούμενου εκλογικού νόμου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, η Νέα Φιλαδέλφεια-Νέα Χαλκηδόνα ψάχνει τους τρόπους της να ακολουθήσει την κεντρική τάση.
Πρωτοπόρα σ’ αυτή την κατεύθυνση, η Δύναμη Πολιτών που εγκατέλειψε νωρίς την εκλογική μάχη, στον απόηχο της συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές (αλλά με τις τοπικές δημοσκοπήσεις να την έχουν φέρει πολύ χαμηλά ήδη από αρκετά νωρίτερα).
Αυτές τις ημέρες, κι ενόψει της λήξης της προθεσμίας υποβολής υποψηφιοτήτων στις 31 Αυγούστου, εκτυλίσσονται επίσης επεισόδια προσαρμογής στην κεντρική τάση, από τους λοιπούς εμπλεκόμενους, από πρόσωπα και παρατάξεις που, κατά τ’ άλλα, δηλώνουν ανεξάρτητα και πρόθυμα να εξυπηρετήσουν τα «συμφέροντα της πόλης». Ο χρόνος πιέζει και θα γεννηθούν τέρατα, αφού οι υποψηφιότητες θα πρέπει να κλείσουν ως τις 31 Αυγούστου.
Κανείς εκ των εμπλεκόμενων δεν σκέφτεται για την πόλη αυτοτελώς. Η κεντρική τάση της κυριαρχίας της κεντροδεξιάς και της ΝΔ, η οποία αποτυπώθηκε και στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην πόλη μας, οδηγεί κεντρώους και νοικοκυραίους οπορτουνιστές προς τις δεξιότερες παρατάξεις. Είναι τέσσερις οι παρατάξεις που προσπαθούν να πάρουν κομμάτι της ίδιας πίτας, και είναι πολλές. Κατά τη γνώμη μας, είναι θέμα χρόνου να μειωθούν και σ’ αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αναγνωσθεί η παραίτηση του Χάρη Τομπούλογλου από την υποψηφιότητα για δήμαρχος, και η μετακίνηση του αδελφού του Γιάννη από την προεδρία της τοπικής οργάνωσης της ΝΔ στη θέση του υποψηφίου δημάρχου.
Ο Γιάννης με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να γίνει ο αυθεντικότερος εκφραστής της κεντρικής τάσης. Το αν θα το καταφέρει μένει να το δούμε σε δύο φάσεις. Η πρώτη αφορά τις επόμενες βδομάδες ως τη λήξη της προθεσμίας υποβολής υποψηφιοτήτων: Θα κατέβουν τελικά όλοι; Θα προκύψει κι άλλη «προγραμματική σύγκλιση» όπως η προ μηνών κενή περιεχομένου σύγκλιση του όπως-τον-ξέρουμε Χάρη Τομπούλογλου και της περιφερόμενης σε συνδυασμούς και πολιτικές απόψεις Ευτυχίας Παπαλουκά; Είναι ικανή η απόσυρση του Χάρη να οδηγήσει σε ενσωμάτωση στην υποψηφιότητα του Γιάννη του παλιού φίλου Λύσανδρου Γεωργαμλή και των εκεί δεξιών συνοδοιπόρων του;
Η δεύτερη αφορά το παζάρι ενόψει του δεύτερου γύρου, όπου η μάλλον απομονωμένη υποψηφιότητα Βούρου έχει δύσκολη διαδρομή. Είναι βέβαια σημαντικό να αναφέρουμε εδώ ότι το όριο εκλογής από τον πρώτο γύρο είναι, σύμφωνα με τον νέο εκλογικό νόμο, το 43% και όχι το 50%.
Ως τότε, θα δούμε παιχνίδια εντυπώσεων, όπως αυτά που εκτυλίσσονται με τις ημιδημοσιεύσεις στοιχείων από δημοσκοπήσεις (όσο απαράδεκτη είναι η χθεσινή μισή δημοσίευση στοιχείων από την πλευρά Τομπούλογλου είναι και η ανάλογη μισή δημοσίευση στοιχείων από την πλευρά Γατσούλη, μέσω βεβαίως του Βασίλη Καραβάκου που έχει αναλάβει την επικοινωνιακή στήριξη της υποψηφιότητας του γνωστού επιχειρηματία).
Δεν θα δούμε κάτι ενδιαφέρον στα αριστερά, μια που η υποψηφιότητα Τζέλη παραμένει χλωμή, ενώ το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση δεν έχουν κάτι να προσφέρουν στην τοπική πολιτική, πέραν της σύγχυσης που θα εντείνουν οι πιθανές εντάξεις άνευ όρων και εξηγήσεων πρώην δυναμοπολιτών και, βέβαια, ο τρόπος που θα επιλέξει τελικά να αποτυπώσει στον συνδυασμό του την εκλεκτική συνάφεια με την ΑΕΚ του Μελισσανίδη και τους δορυφόρους του. Μένει μια απορία με το τι θα γίνει με πιθανούς «κεντροαριστερούς» υποψηφίους που ίσως μείνουν άστεγοι λόγω της αναγκαίας σύγκλισης της δεξιάς, αλλά είναι ήσσονος σημασίας.
Και βέβαια, μένει και η σημαντική απορία του πώς θα εκφραστεί στο τοπικό επίπεδο το μπλοκ στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, ένα μπλοκ που τοπικά φαίνεται να βρίσκεται, για διάφορους λόγους, κοντύτερα στον Γιάννη Βούρο και το αντιδραστικό του περιβάλλον.
Τι θα προκύψει απ’ όλα αυτά; Τίποτα καλό. Είναι εξαιρετικά δύσκολο και θα εξακολουθήσει να είναι να ασχοληθεί κανείς επί της ουσίας με τα πολιτικά προβλήματα της Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας. Στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας επιχειρούμε να το κάνουμε γράφοντας γι’ αυτά. Η όποια ουσιώδης συζήτηση διαλύεται, συνήθως, μόλις έρθει σε επαφή με τους «ενεργούς» της «τοπικής πολιτικής ζωής». Εδώ στον ηλεκτρονικό Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας, έχουμε επισημάνει πολλά σημαντικά για την πορεία της πόλης στην τελευταία δεκαετία, και έχουμε προβλέψει επιτυχώς σε αρκετές περιπτώσεις την εξέλιξη των πραγμάτων· γι’ αυτό πολύ συχνά, όταν συμβαίνει κάτι αντιμετωπίζουμε την πρόκληση να θυμίσουμε, απλώς, κάποιο παλιότερο κείμενο και να κουνήσουμε το δάχτυλο λέγοντας «εγώ πάντως τα είχα πει». Πηγαίνοντας προς τα πίσω, θα βρει κανείς αντίστοιχα εύστοχες παρατηρήσεις απ’ την πρώτη έντυπη έκδοση του Κόσμου της Ν. Φιλαδέλφειας το 1984.
Δυστυχώς, όσο βοηθητική μπορεί να είναι αυτή η στάση στη συγκράτηση όσων παρασύρονται απ’ την επικαιρότητα, λίγο μπορεί να βοηθήσει στην ουσία του προβλήματος εκπροσώπησης στη γειτονιά μας, το οποίο είναι άλλο: Κανείς δεν ενδιαφέρεται έτσι κι αλλιώς για τα ζητήματα που σε ένα πλαίσιο ομαλής (ιδεατής) δημοκρατικής λειτουργίας θα λύνονταν στα όργανα του δήμου ή από τις υπηρεσίες του. Κι εκεί θα πρέπει να ξαναδιαβάσει κανείς αυτά που γράφαμε προ ημερών μ’ αφορμή την καρατόμηση Πατούλη και να αναρωτηθούμε τι άλλο έχουν να μας φέρουν οι κεντρικότερες αποφάσεις (πέρα, βέβαια, απ’ τον ελέφαντα της OPAP Arena που ήδη μας φόρεσαν χωρίς να μας ρωτήσουν, εδώ και δέκα χρόνια).
Βεβαίως η Νέα Φιλαδέλφεια-Νέα Χαλκηδόνα δεν διαφέρει ριζικά από την υπόλοιπη χώρα – και το είδος πολιτικής εμπλοκής του πληθυσμού της το είδαμε και το βλέπουμε, στον ιστορικό χρόνο. Επειδή, όμως, κανείς δεν νοιάζεται για τα ουσιώδη επίδικα, υπάρχουν δύο επιλογές: είτε η υφιστάμενη ξηρασία είτε η ενεργοποίηση χωρίς δεσμεύσεις έναντι των πάσης φύσεως αγωνιστών ή … «αγωνιστών». Εκεί θα κριθεί και η δυνατότητα να αλλάξει προς το θετικό, έστω και λίγο, το μέλλον αυτής της πόλης.
π.
