Αλήτες, Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι: Δεν έφτασε μέχρι τώρα στα τοπικά μέσα ενημέρωσης η είδηση ότι δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά συνεργεία υπέστησαν επίθεση έξω απ’ το γήπεδο της ΑΕΚ στις 8 Αυγούστου, περίπου 20 ώρες μετά την επίθεση των Κροατών ναζί. Για το γεγονός εξέδωσε ανακοίνωση η ΕΣΗΕΑ.
Σε τι ακριβώς δεν παρενέβη η αστυνομία; Η ΕΛΑΣ διέρρευσε την Τρίτη 8 Αυγούστου τρία Δελτία Πληροφοριών της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Βίας στους Αθλητικούς Χώρους που δείχνουν ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες είχαν ενημερωθεί για την άφιξη των Κροατών χούλιγκαν. Το πρώτο πήρε ευρεία δημοσιότητα, καθώς ανέφερε τη συνεργασία των Κροατών με οπαδούς του Παναθηναϊκού. Τα επόμενα δύο, όχι. Εδώ το σχετικό δημοσίευμα της τριπλής διαρροής.
«Ήταν ναζί»: Μεγάλη η αγωνία πολλών να απομακρύνουν τη συζήτηση απ’ το ποδόσφαιρο περιοριζόμενοι στην πολιτική ταυτότητα των δραστών της Δευτέρας – ταυτότητα που, τι να κάνουμε, εκφράζεται ιστορικά μέσω του ποδοσφαίρου εδώ και 33 χρόνια τουλάχιστον, και άρα η σύνδεση φασιστικών απόψεων και μπάλας έχει επιτελεστικό χαρακτήρα. Ευτυχώς, υπάρχει και ο υπεράνω πάσης υποψίας Θωμάς Μαύρος που μιλά απλά και η φωνή του ακούγεται ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω: «[…] η χαρά που είχαμε για να δούμε την ομάδα μας στο πρώτο της παιχνίδι στην Ευρώπη, μεταβλήθηκε σε θλίψη. Γιατί αυτό το γεγονός που έγινε στο γήπεδο με το χαμό του Μιχάλη ήταν αδιανόητο και βεβαίως γέμισε θλίψη όλη την οικογένεια της ΑΕΚ. […] [Οι δράστες] δεν πρέπει να υπήρχαν ποτέ στο χώρο του ποδοσφαίρου, γιατί το ποδόσφαιρο δεν απευθύνεται σε αυτούς. Το ποδόσφαιρο είναι χαρά, είναι υγεία, είναι ένα ξέδωμα των ανθρώπων από τις δουλειές τους την εβδομάδα, να πάνε στα γήπεδα, να ξεχάσουν τα προβλήματά τους και να χαρούν το ωραιότερο άθλημα που είναι το ποδόσφαιρο. […] Οπωσδήποτε πρέπει να σταματήσει [αυτό το κακό] γιατί σε λίγο δεν θα πηγαίνει [ο κόσμος] στα γήπεδα. Θα φοβάται και έτσι θα ερημώσουν τα γήπεδα και το ποδόσφαιρο δεν θα έχει την αίγλη που έχει και πρέπει να έχει». Σωστός ή εκτός πραγματικότητας ο Θωμάς;
Ποιος εκπροσωπεί τη Νέα Φιλαδέλφεια; Μικρό, αλλά έχει τη σημασία του κι αυτό:Ο δήμαρχος του Ζάγκρεμπ δεν θεώρησε αναγκαίο να συνυπογράψει δήλωση καταδίκης των τρομακτικών γεγονότων της Δευτέρας 7 Αυγούστου με τον δήμαρχο της Νέας Φιλαδέλφειας (ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν παίζει να το σκέφτηκε). Προτίμησε τον Κώστα Μπακογιάννη, που πλασάρεται ως εκπρόσωπος της πόλης που έχει έδρα η “AEK Athens”, όπως αναφέρεται η ομάδα διεθνώς. Εδώ η δήλωση των δύο δημάρχων.
Το έδαφος: Στη δεύτερη ανακοίνωση που εξέδωσε το ΚΚΕ για το ζήτημα των τρομακτικών γεγονότων της 7ης Αυγούστου 2023 στη Νέα Φιλαδέλφεια, αναφέρεται και το εξής: «[…] ο λαός και η νεολαία χρειάζεται να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να καταδικάσουν συνολικά την πολιτική που διαμορφώνει το έδαφος και ανέχεται τέτοιου είδους φαινόμενα». Ο τονισμός δικός μας, μια που το γραφείο τύπου του ΚΚΕ μάλλον δεν αντελήφθη την ειρωνεία της διατύπωσης. Είναι πάντως σαφές ότι υπάρχει λόγος που στη Νέα Φιλαδέλφεια οι πολίτες έγιναν στόχοι μιας τυφλής αλλά όχι τυχαίας επίθεσης, κι αυτός είναι ο συμβολικός χαρακτήρας του σημείου που συνέβη αυτή. Μ’ αυτόν τον συμβολικό χαρακτήρα του «Ναού» δεν ασχολούνται όλη την ώρα οι ενδιαφερόμενοι; Να οι πιθανές συνέπειες για τους παροικούντες.
Λίθοι, πλίνθοι και ξύλα και κέραμος ατάκτως ερριμμένα: Το συμπαθές toperiodiko.gr φιλοξένησε ένα απ’ τα πιο χαώδη κείμενα … ανάλυσης της κατάστασης, που αξίζει να διαβαστεί γιατί μάλλον δεν έχει πετύχει τίποτε σωστά – αλλά τα λέει ωραία: «Ποιες στημένες σκιαμαχίες κομματικών παιδιών τού σωλήνα που νοιάζονται για την εικόνα τους και δεν έχουν νιώσει ποτέ την αδρεναλίνη σε συνδυασμό με ιδρώτα και χυμένη μπύρα σ ένα ασφυκτικά γεμάτο βαγόνι τρένου μετά από νίκη σε ντέρμπι θα κατευνάσουν την οργή για τον παράλογο θάνατο νέων ανθρώπων;». Δηλαδή τα στριμωγμένα ιδρωμένα παιδιά με τις χυμένες μπύρες δεν νοιάζονται για την εικόνα τους. Ας πιούμε στην υγειά της επιτελεστικότητας!
Κι ένα διαμάντι του Διαμαντή Σεϊτανίδη: Ο μόνος επαγγελματίας δημοσιογράφος που γράφει για τη Νέα Φιλαδέλφεια, επί μία τετραετία κατεβάζει σεντόνια όπου προσπαθεί να συνδέσει αρνητικά τον Γιάννη Βούρο με ό,τι συμβαίνει. Έχουμε ξανασημειώσει την προσπάθειά του να χρεώσει στον δήμαρχο τα μπάχαλα του γηπέδου. Είναι σαφές γιατί το κάνει, αλλά βέβαια δεν έχει δίκιο: σε μια πόλη που ο δήμαρχος αποφασίστηκε να καταστεί και επισήμως μαριονέτα (μάλιστα με αποφάσεις κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και με συριζαίο δήμαρχο), είναι κομματάκι γελοίο να λες ότι φταίει για τα πάντα η μαριονέτα κι όχι αυτοί που λαμβάνουν τις ουσιώδεις αποφάσεις, τους οποίους και, δημοσιογραφικώς, αφήνεις πάντοτε στο απυρόβλητο.
Αλλά δεν είναι τόσο γελοίο όσο η γλαφυρή παπάτζα του Διαμαντή: «Κορυφαίοι παράγοντες της κεντρικής πολιτικής σκηνής, αρχηγοί κομμάτων, υπουργοί, ο Μητροπολίτης μας, ασφαλώς η οικογένεια της ΑΕΚ, υποψήφιοι δήμαρχοι και χιλιάδες απλοί πολίτες εκφράζουν από χθες το βράδυ τον αποτροπιασμό τους, την σιχαμάρα τους για αυτούς που θέλουν να μιμηθούν τα είδωλά τους, τον Αδόλφο, τον Χέρμαν, τον Γιόζεφ, τους δεσμοφύλακες στο Άουσβιτς ή το Μπίρκεναου, που έβαζαν τους κρατουμένους να “παρελαύνουν” προς τους θαλάμους αερίων, υπό τους ήχους του Λίοναρντ Κοέν και του “Dance me to the end of love”» (τονισμός δικός μας).
Αν ο Διαμαντής δεν αυτοτρολάρεται, καλύτερα να κόψει τον λυρισμό και να ρωτήσει το Google πόθεν η κοτσάνα. Γιατί ο Λέονταρντ Κοέν ενέταξε το “Dance me to the end of love” στο άλμπουμ “Various Positions” που κυκλοφόρησε το 1984, ενώ το 1942, οπότε και στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου (που υπήρξε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης με δύο κι αργότερα με περισσότερα τμήματα, άρα ο Διαμαντής μάς λέει «Καραολή και Δημητρίου γωνία»), άρχισε να εφαρμόζεται η «Τελική Λύση» των ναζί για τους Εβραίους, ο μακαρίτης ο Κοέν, Εβραίος ο ίδιος, ήταν οκτώ ετών και μάλλον δεν είχε προκάμει να γράψει το τραγούδι. Αλλά αν έχουμε τους δημοσιογράφους που μας αξίζουν και την αντιπολίτευση που μας αξίζει, στο τέλος για να δούμε τι θα δούμε τον Οκτώβριο…
π.
