Αυτά είναι τα αποτελέσματα του α’ γύρου των δημοτικών εκλογών στη Νέα Φιλαδέλφεια-Νέα Χαλκηδόνα όπως τα δίνει το Υπουργείο Εσωτερικών, σε σύγκριση με τ’ αποτελέσματα του 2019. Ορισμένες πρώτες παρατηρήσεις έπονται του πίνακα. Όπως πάντα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”, οι παρατηρήσεις βασίζονται στα πραγματικά πολιτικά ζητήματα και στους απόλυτους αριθμούς ψηφοφόρων που προσέλκυσαν οι συνδυασμοί και όχι στην πλαστή εικόνα των ποσοστών, τα οποία οι υποψήφιοι θα εκμεταλλευτούν κατά το δοκούν, παρά τη σιωπή της πρώτης βραδιάς.
| Α’ γύρος 2023 | Α’ γύρος 2019 | Διαφορές | |||
| Εγγεγραμμένοι | 30.809 | 31.310 | |||
| Αποχή | 16.255 | 52,76% | 12.579 | 40,18% | +3.676 |
| Ψηφίσαντες | 14.554 | 47,54% | 18.731 | 59,82% | -4.177 |
| Άκυρα | 253 | 1,74% | 618 | 3,30% | -365 |
| Λευκά | 215 | 1,48% | 294 | 1,57% | -79 |
| Έγκυρα | 14.086 | 96,78% | 17.819 | 95,13% | -3.733 |
| Βούρος | 3.678 | 26,11% | 5.251 | 29,47% | -1.573 |
| Γιάννης Τομπούλογλου | 3.179 | 22,57% | |||
| Λαϊκή Συσπείρωση | 2.285 | 16,22% | 1.424 | 7,99% | +861 |
| Γεωργαμλής | 2.118 | 15,04% | |||
| Γατσούλης | 1.471 | 10,44% | |||
| Τζέλης | 1.355 | 9,62% | |||
| Βασιλόπουλος | 4.093 | 22,97% | |||
| Γρετζελιάς | 3.116 | 17,49% | |||
| Χάρης Τομπούλογλου | 2.333 | 13,09% | |||
| Κωνσταντινίδης | 957 | 5,37% | |||
| Κοπελούσος | 645 | 3,62% |
Πρώτο: Ο Γιάννης Βούρος ήρθε πρώτος, αλλά έχασε σε όλα τα επίπεδα, όπως εξάλλου ήταν αναμενόμενο. Απ’ τους 5.251 ψηφοφόρους που τον είχαν προτιμήσει στον α’ γύρο το 2019, έχασε τους 1.573. Όμως δεν είναι μόνο αυτοί που δεν τον ψήφισαν: έχουν χαθεί και οι ψήφοι των Κωνσταντινίδη-Κοπελούσου, που φέτος κατέβηκαν μαζί του. Συνολική απώλεια 1.573+957+645 = 3.175 ψηφοφόροι λιγότεροι από την ονομαστική αφετηρία του συνδυασμού! Στη Νέα Φιλαδέλφεια έχει μόλις 18 ψήφους διαφορά απ’ τον Γιάννη Τομπούλογλου.
Ο δεύτερος γύρος θα είναι δύσκολη υπόθεση για τον Γιάννη Βούρο και το στενό του επιτελείο, μια που οι Κοσκολέτοι, οι Τάφες και οι Λέκκες τώρα θα παρακαλάνε να λάβουν την ψήφο ανθρώπων που μέχρι χθες έβριζαν για να αποκτήσουν το πολυπόθητο οφίκιο. Είναι εφικτό; Στο πλαίσιο του γενικότερου αμοραλισμού τίποτα δεν είναι αδύνατο, με τα κατάλληλα ανταλλάγματα. Σ’ αυτό το κυνήγι θα πρέπει να έχουν ήδη ξαμοληθεί οι υποψήφιοι του Γιάννη Βούρου με πρώτο θήραμα τον συνδυασμό του Στέφανου Γατσούλη, αλλά όχι μόνο αυτόν. Περιττό να πούμε πως η όποια θριαμβολογία σε περίπτωση νίκης Βούρου στον δεύτερο γύρο θα πρόκειται για επικοινωνιακής κοπής ψέμα. “Συνεχίζουμε”, αλλά με τους μισούς ψηφοφόρους απ’ την προηγούμενη φορά!
Δεύτερο: Απ’ τις ανίερες συμμαχίες της προεκλογικής περιόδου, πιο επιτυχημένη ήταν αυτή του Χάρη Τομπούλογλου με την Ευτυχία Παπαλουκά και τον Αλέκο Γούλα. Βεβαίως ο Χάρης δεν έφτασε ως την κάλπη και αντικαταστάθηκε απ’ τον αδελφό του Γιάννη. Η έλλειψη του βαριδιού του Χάρη και η προσθήκη του “αριστερού” σκέλους, έδωσε στη Συμπαράταξη μια ελαφρώς καλύτερη επίδοση απ’ την επίδοση του Χάρη σκέτου το 2019. Πρέπει να είναι η μόνη περίπτωση μιας ομαλής απόδοσης του προεκλογικού … μετρήματος των κουκιών, μια που σε όλους τους άλλους συνδυασμούς τέτοιοι υπολογισμοί απλώς βούλιαξαν κάτω απ’ την κάλπη. Βεβαίως η Ευτυχία Παπαλουκά και ο Αλέκος Γούλας θα πρέπει να καταλάβουν ότι το εύρος της επιρροής τους είναι μικρομεσαίο (βλέπε και παρακάτω) και να πάρουν τον αμανέ από χαμηλότερα, ειδικά η πρώτη.
Το πλασάρισμα του Γιάννη Τομπούλογλου στον δεύτερο γύρο μάς λέει κάτι και για την τρέχουσα κατάσταση της τοπικής δεξιάς, που αν και κυρίαρχη στην κάλπη, εμφανίζεται διαιρεμένη στα τρία. Έχουμε γράψει γι’ αυτό το ζήτημα μετά τις εκλογές του 2019, προκαλώντας και την αντίδραση του Διαμαντή Σεϊτανίδη στην “Αλήθεια” του. Αξίζει να διαβαστούν εκ νέου και τα δύο κείμενα στα οποία παραπέμπουμε, ενόψει και του δεύτερου γύρου. Είναι ένα πραγματικό ερώτημα πώς θα χειριστούν την ψήφο τους οι συντηρητικοί ψηφοφόροι σε έναν δεύτερο γύρο μεταξύ δύο συνδυασμών με σχεδόν ταυτόσημο πολιτικό πρόσημο και παρόμοιες μεθόδους επιρροής. Αυτό θα κρίνει και το τελικό αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, εντός του εκλογικού παιγνίου, ο Γιάννης Τομπούλογλου και η παράταξή του θα πρέπει να χαίρονται ως οι πλέον επιτυχημένοι σε ό,τι αφορά την επίδοσή τους στον πρώτο γύρο.
Τρίτο: Όμως τι γίνεται στα αριστερά; Η Λαϊκή Συσπείρωση θα πανηγυρίσει για τον διπλασιασμό του ποσοστού της, ωστόσο η πραγματικότητα απέχει αρκετά από τη μαγική εικόνα που θα παρουσιάσει ο Νίκος Σερετάκης στους υπεύθυνους του Περισσού ως επιτυχία του.
Το 2019 η Λαϊκή Συσπείρωση είχε πάρει 1.424 ψήφους, φέτος παίρνει 2.285. Σ’ αυτή την αύξηση θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τη στήριξη που έλαβε από στελέχη της πρώην Δύναμης Πολιτών, μεταξύ αυτών και τον πρώην δήμαρχο Άρη Βασιλόπουλο.
Η επιρροή των πρώην δυναμοπολιτών, όπως κι αν τη μετρήσουμε, είναι μειωμένη. Οι 4.093 ψηφοφόροι του 2019, καθώς φαίνεται μοιράστηκαν στα τρία: αν γύρω στους 850 ακολούθησαν την άποψη Βασιλόπουλου και ψήφισαν Λαϊκή Συσπείρωση και 1.355 ψήφισαν τον Γιάννη Τζέλη, ο οποίος στηρίχτηκε απ’ τον νυν ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι 1.900 αποχαιρέτησαν την Αλεξάνδρεια και ή ακολούθησαν την Ευτυχία Παπαλουκά στις δεξιές της περιπέτειες (ίσως σε κοντινό αριθμό με όσους στήριξαν ΛΣ) ή παραμένουν πολιτικά άστεγοι. Οι τελευταίοι, λαμβάνοντας υπόψη τη θετική διαφορά Τομπούλογλου, πρέπει να είναι πάνω από χίλιοι, ίσως χίλιοι τριακόσιοι ψηφοφόροι.
Πώς θα δικαιολογηθεί με αυτά τα αποτελέσματα η γενική εκτίμηση του ΚΚΕ ότι βγήκε κερδισμένο λόγω διεύρυνσης της κοινωνικής του επιρροής; Η Λαϊκή Συσπείρωση θα επιχειρήσει να μειώσει τη συνεισφορά Βασιλόπουλου (σε πείσμα της σταυροδοσίας) και να αποσιωπήσει την απώλεια του τρίτου μπλοκ ή να τη χρεώσει στον οπορτουνισμό των πρώην δυναμοπολιτών. Ωστόσο το προφανές είναι πως εκτός του ότι ο Άρης δεν έπεισε, δεν έπεισε και ο Νίκος Σερετάκης ή/και το ΚΚΕ.
Συγκρίνοντας τη φετινή επίδοση Σερετάκη με προηγούμενες της Λαϊκής Συσπείρωσης, θα δούμε ότι ο διπλασιασμός του ποσοστού το 2023 δεν είναι παρά η επιστροφή στο 2010, μετά τις πτώσεις επί πτώσεων του 2014 (1.624, 8,87%) και του 2019 (1.424, 7,99%). Θυμίζουμε ότι ο Βεργής Βαλασσάς το 2010 είχε πάρει 2.146 ψήφους και 12,39%.
Επί της τροποποίησης της γραμμής του κόμματος που έδωσε αυτή τη μεταβολή γράψαμε προ ημερών, ενώ για το λόγο αυτής της ελεύθερης πτώσης της επιρροής του κομμουνιστικού κόμματος είχε μιλήσε και γράψει επανειλημμένα ο Κώστας Π. Παντελόγλου και δεν χρειάζεται να τα λέμε καθημερινά. Είναι αδύνατο να μην παρατηρήσει κανείς ότι η επίδοση Σερετάκη/ΚΚΕ είναι περίπου στα μισά των χειρότερων επιδόσεων των παλαιότερων παρατάξεων του ΚΚΕ στην πόλη, ακόμη κι όταν έχαναν τις εκλογές σε εξαιρετικά δύσκολες περιόδους για το κόμμα και την ιδεολογία του (Σταύρος Κόντος 1990, 3.847 ψήφοι μόνο στη Νέα Φιλαδέλφεια, 28,94%). Για να μην πούμε για τα χρόνια που κέρδιζε τον δήμο…
Τέταρτο: Ο Λύσσανδρος Γεωργαμλής δεν φαίνεται να διατήρησε την προσωπική του επιρροή, ενώ και οι υποψήφιοι που συνέπραξαν αυτή τη φορά μαζί του έχουν χάσει την αξιοπιστία τους μετά την περιπέτεια Βούρου-(Κωνσταντινίδη-Τάφα-Κοσκολέτου-Λέκκα…). Η επιρροή του Παντελή Γρετζελιά βαίνει μειούμενη, μια που οι 3.116 ψηφοφόροι του 2019 δεν ακολούθησαν την επιλογή του παλιού δημάρχου. Αν υπάρχουν σ’ αυτούς τους ψηφοφόρους ψήγματα ηθικής, θα είναι βέβαια ενοχλημένοι απ’ τις παλινωδίες του Κόκου, αλλά το κυριότερο πρόβλημα είναι η αδυναμία της Συνεργασίας να εμφανίσει σοβαρή πρόταση για την πόλη – η ζαριά της παλαιοαεκτζίδικης στήριξης (Καραγκιοζόπουλος, Μανωλάς, Νεστορίδης και τα λοιπά) δεν συγκινεί τους ψηφοφόρους ούτε σώζει την παρτίδα καθότι δεν έχει σχέση με τα προβλήματα του μέσου δημότη, αν δεν φαντάζει εχθρική σ’ αυτά. Ίσως ο Λύσσανδρος θα πρέπει να σκεφτεί περισσότερο από εδώ και πέρα αν υπάρχει λόγος να εμπλέκεται στην τοπική πολιτική με τέτοιους όρους. Το έχουμε πει πολλές φορές, δεν υπάρχει κιτρινόμαυρη ψήφος στη Νέα Φιλαδέλφεια (επ’ αυτού θα επανέλθουμε αναλυτικότερα). Και οι υποψήφιοί του, ειδικότερα οι πλέον καλοπροαίρετοι, θα πρέπει να αναθεωρήσουν και να ξανασκεφτούν ποια τα προβλήματα της πόλης πολύ περισσότερο απ’ το αν στηρίζει ο Νεστορίδης…
Πέμπτο: Ο συνδυασμός Γατσούλη είχε την εντατικότερη παρουσία στα σόσιαλ μίντια με ένα σωρό υποψηφίους, αλλά πέτυχε τη χειρότερη επίδοση. Φταίει ο Γατσούλης (το “ψηφίζεις Γατσούλη βγάζεις Γατσούλη” δεν υπήρξε πειστικό, γιατί ποιος ήξερε τελικά τον Γατσούλη;), αλλά φταίνε και οι υποψήφιοί του. Ελπίζουμε όσοι νόμιζαν πως ο λόγος τους στα σόσιαλ έχει βάρος (Ουσταμπασίδης, Καραηλίδης, Σιδηροπούλου κλπ.), να καταλαβαίνουν τώρα που είδαν τη σταυροδοσία ότι η ζωή είναι αλλού – ή ότι η παρουσία τους εκεί δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα στον μέσο ψηφοφόρο, στο καλύτερο γι’ αυτούς σενάριο – και να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους στο μέλλον της τοπικής πολιτικής ζωής.
Έκτο: Ο Γιάννης Τζέλης, παρά την επίκληση της στρατιωτικής του τιμής (ή χάρη σ’ αυτήν), κινείται στα όρια του νέου ΣΥΡΙΖΑ. Καλά ξεμπερδέματα τόσο για τον συμπαθή υποψήφιο, όσο και για τους κινούντες τα νήματα του συνδυασμού του. Αδύνατο να μη σκεφτεί κανείς αυτό το κακό αποτέλεσμα υπό το φως προηγούμενων εκτιμήσεων του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ.
Έβδομο: Και πάλι η Νέα Χαλκηδόνα καθορίζει την πρωτιά. Πρόκειται για στρέβλωση του εκλογικού αποτελέσματος λόγω Καλλικράτη, μια που ο πυρήνας του όποιου δημόσιου διαλόγου αφορά κυρίως ζητήματα της Νέας Φιλαδέλφειας, η οποία εκφράζεται με σημαντική διαφορά στην κάλπη. Ωστόσο τα κουμάντα των δεξιών της ΝΧ στο συνδυασμό Βούρου φαίνεται πως ακόμη κρατούν καλά, ενώ οι ιστορικοί δεσμοί της οικογένειας Τομπούλογλου με τη Νέα Χαλκηδόνα μάλλον βγαίνουν σε κακό για τη Συμπαράταξη. Αδύνατο να μη το χρεώσει αυτό κανείς στον Χάρη, τουλάχιστον εν μέρει.
Όγδοο και σημαντικότερο: Απ’ τη μια οι δύο παρατάξεις που περνούν στον δεύτερο γύρο δεν έχουν και τόσο πολλά πράγματα να τις διακρίνουν, από την άλλη η αθλιότητα της τοπικής πολιτικής ζωής πήρε ένα μάθημα χάρη σ’ όσους έμειναν μακριά απ’ την κάλπη. Το 2019 είχαμε 12.579 ψηφοφόρους που απείχαν, φέτος αυτοί αυξήθηκαν κατά 29,2% σε 16.255. Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι η πολιτική εκπροσώπηση στη Νέα Φιλαδέλφεια δεν αφορά τους κατοίκους της πόλης, τους πολίτες, τους ψηφοφόρους. Αυτό φάνηκε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο σ’ αυτές τις εκλογές, και θα φανεί ακόμη πιο έντονα στον δεύτερο γύρο της επόμενης Κυριακής.
Όμως οι απέχοντες δεν είναι ένα πράγμα και κανείς δεν μπορεί να τους οικειοποιηθεί. Τώρα που τελειώνει το πανηγύρι των εκλογών, μένει μία ουσιώδης εκκρεμότητα, που αποτελεί ευθύνη όσων δεν ψήφισαν κανένα: να εκφραστούν δημόσια, να συγκεντρώσουν δυνάμεις ώστε να ξεχωρίσουν αυτοί που πετάνε χαρταετό απ’ αυτούς που ενδιαφέρονται πράγματι να ασχοληθούν με τα ζητήματα της πόλης πέραν των προεκλογικών περιόδων, πριν μας παρασύρει εντελώς η υφιστάμενη δυστοπία για την οποία γράφουμε τακτικά. Αυτούς τους δεύτερους θα χαρούμε να τους δούμε και να συζητήσουμε μαζί τους…
π.
