Η πολιτική συγκυρία έχει ευνοήσει τις εκλογικές επιδόσεις του ΚΚΕ, και διαπιστώνει κανείς ότι οι στόχοι του εμφανίζονται αλλαγμένοι μπροστά στις δημοτικές εκλογές. «Μπορούμε να κάνουμε την έκπληξη!», είπε ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής Γιάννης Πρωτούλης σε συγκέντρωση στη Νέα Ιωνία, και συνέχισε παρακάτω: «Στις 8 Οκτώβρη μπορούμε να παρατάξουμε μαζί μας περισσότερους αγωνιστές δημάρχους σαν τον γνωστό σε όλους μας σύντροφο Κώστα Πελετίδη, που έχει κάνει στις κυβερνήσεις και τους μεγαλοεργολάβους εδώ και 10 χρόνια τον βίο αβίωτο, δίνοντας ανάσες ανακούφισης στον λαό της Πάτρας, προστατεύοντάς τον από την εγκληματική πολιτική τους».
Και η κεντρική διακήρυξη του ΚΚΕ διατυπώνει ρητά αυτή τη σημαντική μετακίνηση λέγοντας:
«Ας σκεφτεί ο εργαζόμενος λαός: Τι τοπικές αρχές και εκλεγμένους έχει ανάγκη; Τέτοιες που όταν απαιτεί έργα αντιπλημμυρικής ή αντιπυρικής προστασίας να του απαντούν ό,τι και οι κυβερνήσεις; Πως «οι πόροι δεν φτάνουν», να του συστήνουν «ατομική ευθύνη» ως «αναρμόδιοι»; Ή ακούραστους αγωνιστές που θα παλεύουν μαζί του, που δεν θα συμβιβάζονται με το ασφυκτικό πλαίσιο, αλλά θα δίνουν μάχες ενάντια σε καθετί που μπαίνει εμπόδιο στην ανακούφιση του λαού; Που μαζί του θα διεκδικούν αποφασιστικά όσα χρειάζονται, που δεν θα αφήνουν τελικά σε «χλωρό κλαρί» κυβερνήσεις και επιτελεία, ή εκλεγμένους «μπροστινούς» κυβερνήσεων και αστικών κομμάτων που αναλαμβάνουν ρόλο «πυροσβέστη», στις λαϊκές αντιδράσεις και διεκδικήσεις;»
Πώς να διαφωνήσει κανείς με την ουσία αυτής της διατύπωσης; Ωστόσο τίθενται τρία ζητήματα:
Πρώτον, η διατύπωση αυτή προέκυψε αφού ξαναστήθηκε η εκλογική σκακιέρα και το ΚΚΕ ωφελήθηκε απ’ την κατάρρευση άλλων κομμάτων, όχι χάρη στη δική του δραστηριότητα – άρα όχι από θέση αρχής, αλλά για λόγους ευκαιριακούς και μετά από χαμένες δεκαετίες.
Δεύτερον, η διακήρυξη δεν εξηγεί τι συνέβη και τα πολλά παραδείγματα αγωνιστών δημάρχων του ΚΚΕ που κέρδιζαν τις εκλογές στις λαϊκότερες γειτονιές της Αθήνας ακριβώς με αυτό το σκεπτικό εξαφανίστηκαν σταδιακά, καθώς το κόμμα εγκατέλειπε τη μάχη της αυτοδιοίκησης, την οποία τώρα λέει ότι αναλαμβάνει εκ νέου. Δεν περιλαμβάνει πρόσωπα του παρελθόντος, απ’ τον δικό μας Σάββα Σταματιάδη (12 χρόνια δήμαρχος), τον Γιάννη Δομνάκη στη Νέα Ιωνία (19 χρόνια δήμαρχος), μέχρι τον Μανώλη Μακρή στην Καισαριανή (19 χρόνια δήμαρχος), τον Νίκο Παξιμαδά στην Πετρούπολη (20 χρόνια δήμαρχος) και άλλους, για τους οποίους το ρολόι δεν σταμάτησε στην «εποποιΐα του ΔΣΕ», αλλά συνεχίστηκε για δεκαετίες στο πεδίο της πραγματικής ζωής.
Τρίτον, οι «ακούραστοι αγωνιστές» που τίθενται σε πάρα πολλές περιπτώσεις επικεφαλής των σημερινών ψηφοδελτίων δεν είναι Πελετίδηδες, αλλά είναι έμμισθα κομματικά στελέχη, εγνωσμένων ορίων και δυνατοτήτων. Στη ΝΦ-ΝΧ, η επιλογή του Νίκου Σερετάκη είναι πολύ χαρακτηριστική σχετικά, και γι’ αυτό μπορεί κανείς να διαβάσει αρκετά παλαιότερα δημοσιεύματα του «Κόσμου της Ν. Φιλαδέλφειας» σ’ αυτόν τον σύνδεσμο – κι ας θυμίσουμε ότι ο Σερετάκης είχε καταφέρει αναλαμβάνοντας επικεφαλής μετά τη Δανάη Γκούμα το 2019 να μειώσει τη δύναμη της Λαϊκής Συσπείρωσης κατά 200 ψήφους. Την ώρα που ο Κώστας Πελετίδης γίνεται viral με ένα εύστοχο προεκλογικό βίντεο για το Παμπελοποννησιακό Στάδιο (μ’ αφορμή την υπόθεση του ΟΑΚΑ), πώς να μην σκεφτούμε τον Δημήτρη Κουτσούμπα έξω απ’ την OPAP Arena, με τον Νίκο Σερετάκη στο φόντο να τον χειροκροτεί;
Δεν θα ήταν σωστό να κλείσουμε αυτό το κείμενο χωρίς ν’ αναφερθούμε στην πάγια, διαχρονική θέση του Κώστα Π. Παντελόγλου ότι οι πραγματικοί αγωνιστές οφείλουν να συμμετέχουν στις τοπικές μάχες από τη βάση και οφείλουν να κερδίζουν τους κοινωνικούς συσχετισμούς και να ασκούν εξουσία, οργανώνοντάς την ανάλογα με τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων και διεκδικώντας απ’ την κεντρική εξουσία – θέση που τον έφερνε σε σύγκρουση με το κόμμα επί δεκαετίες ολόκληρες τελικά, ενώ η ηγεσία του στένευε τον ορίζοντα της παρέμβασης των καλοπροαίρετων αγωνιστών με την καθοδήγησή της.
Γι’ αυτό και, μια που ο Κώστας Πελετίδης αποτελεί κεντρικό επιχείρημα της σημερινής θέσης του ΚΚΕ, θα θυμίσουμε ένα σχόλιο του Κώστα Π. Παντελόγλου απ’ το όχι και τόσο μακρινό 2016, μ’ αφορμή μια συνάντηση του Δημήτρη Κουτσούμπα με τον δήμαρχο της Πάτρας:
Άκουσα δύο λόγια, που απηύθυνε ο Δημήτρης Κουτσούμπας γενικός γραμματέας της κεντρικής επιτροπής του κομμουνιστικού κόμματος προς τη Δημοτική Αρχή των Πατρών, από βίντεο που ανέβασε το 902.gr, λόγια επαινετικά, και δικαίως, προς τους Δημοεκλεγμένους των Πατρών που προσπαθούν και αγωνίζονται, υπερβαίνοντας τους Καλλικρατικούς περιορισμούς και τη “Γερμανική τεχνογνωσία”, να προσφέρουν χρήσιμα και αναγκαία στα λαϊκά στρώματα των Πατρών.
Φτωχά μου φανήκανε τα λόγια του, ίσως διότι δεν κατέχει τα της Αυτοδιοίκησης – αυτό όμως που μου χτύπησε άσχημα ήταν εκείνο το “Τοπική Διοίκηση” που ξεστόμισε· αν για κάτι ιδιαίτερα πρέπει να επαινεθεί η Δημοτική Αρχή με Δήμαρχο το γιατρό Κώστα Πελετίδη είναι ότι προσπαθεί από Τοπική Διοίκηση, που την επιθυμούσε πάντα και την επιθυμεί το καπιταλιστικό καθεστώς, να πορευθεί το δρόμο προς την Αυτοδιοίκηση.
Αυτό πάντοτε έκαναν οι δημοκρατικές προοδευτικές αριστερές Δημοτικές Αρχές στην Ελλάδα – ας διαβάσει πώς έθετε το θέμα αυτό ένας αριστερός, ένας κομμουνιστής Δήμαρχος της πόλης που εδρεύει το κομμουνιστικό κόμμα, της Νέας Ιωνίας:
“Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι σήμερα στην χώρα μας δεν υπάρχει Τοπική Αυτοδιοίκησις, όπως δεν υπάρχει και γενικώτερα Αυτοδιοίκησις. Υπάρχει απλώς ένας συνεχής αγών των Δημοτικών Αρχόντων προς την Κυβέρνησιν να δημιουργήσουν Αυτοδιοίκησι και ένας συνεχής αντίρροπος αγών του Κράτος να απορροφήση και να υποκαταστήση την Αυτοδιοίκησι και να την μεταβάλη σε μια τελείως εξαρτημένη από το Κράτος υπηρεσία τοπικής αρμοδιότητος, που διαδραματίζει ένα ρόλο ανάλογο με εκείνον που διαδραματίζουν σήμερα τα περιφερειακά υποκαταστήματα του Υπουργείου Εργασίας ή του Υπουργείου Προνοίας” (βλ. Δήμος Νέας Ιωνίας, Απολογισμός της διετίας της νέας Δημοτικής Αρχής 1964-1966 / Μήνυμα του Δημάρχου Ιωάννη Δομνάκη προς τον Λαόν της Νέας Ιωνίας, σελ. 2).
π.
